CARLA: Ohoo.. Senden de hiçbir şey kaçmıyor... Evet Tanrı’yla konuşuyordum... Biraz laflıyorduk. Zavallıcık oğluyla tartıştığı günden beri yapayalnız kaldı.
KIZ: Küfretme lütfen! Çok günah!
CARLA: Küfreden kim! Deli misin sen? Tutkulu bir müminin renkli ifadeleri bunlar.
KIZ: Ne mümini!.. Sen hiçbir şeye, kimseye inanmıyorsun.
CARLA: Hayır, hayır inanıyorum... Ama ne yazık ki burada yok... (Gök gürler) Varsa da bile bizim konuşmalarımız onu hiç ilgilendirmiyor... Umutsuzluklarımız... Yoksul öykülerimiz.. O “Cesur ve Güzel”den hoşlanır. Bayılır! O ve bir de Cumhurbaşkanı. (Gök. gürler) Abartma! Hep abartılı oynarsın!