XVII-XVIII. yüzyıllarda Osmanlı İmparatorluğu’nun harici siyaset tarihinde yeni bir dönem başlamıştır. Türklerin Viyana yakınlarında 1683’de ve bu bozgundan sonra da Kutsal İttifak ile yapılan savaşta aldıkları yenilgiler Engels’in ifadesiyle, “Türklerin saldırı güçlerinin kırılmasıyla” sonuçlanmıştır.[32] İmparatorluğun sürekli saldırıya dayanan Avrupa politikasının yerini zamanla bekle ve gör taktiği almıştır. O dönemde bazı esneklikler ve belirlenen hedefleri Avrupa ülkeleri arasındaki çelişkilerden istifade ederek diplomatik yollarla elde etme isteği ortaya çıkmıştır. Bu tür politikanın gerçekleştirilmesi için Türkler Avrupa diplomasisini daha iyi tanımalıydılar.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.