.
[Aquinas] Thomas’a göre, eğitimin öznesi öğrenciydi; öğrenci kendi kendini eğitebilmeli; düşünsel bağımsızlığını koruyarak öğrenmede kendi yolunu bulmalıydı.
Öğretmen Olmak kitabı geldi aklıma. O kitabın bir bölümü tamamen bu konuya ayrılmıştı ve ÖĞRETMENİ eğitimin öznesi olarak görüyordu. Aslında bu alıntıdaki fikrin aslına bakarsak, öyle görünse de iki görüş arasında temelde bir çelişki yok.
Öğrencinin düşünsel bağımsızlığını koruması o kadar önemli ki... Öğrenci öğretmenine teslimiyet sergilediğinde bile bunu kontrolsüz bir şekilde değil, kendi bağımsızlığı içerisinde yapmalıdır. Yani teslimiyet bağımsızlıkla çelişki oluşturmamalıdır. 🤔 Diye düşündüm.
Aslında öğretmen Ya da öğrenci olalım, kendimizi ÖZNE konumunda hayal etme ve öyle hareket etme özgürlüğümüz vardır. Bu, kontrolü ele almakla ilgili bir şey ve mevcut statüsel konuma ters de değildir. Sonuçta biri öyle gözükmek zorunda olabilir rol gereği ama bu, o rolü başkalarının kendi içlerinde ve dışlarında hiç sergileyemeyecekleri anlamına gelmez.
Nihayeti arzu edilen bu değil mi? Öğretici bür mürşid, öğrenci bir mürid olsa da... özgürleşme, özgürleştirme esas gayedir! Anne babalarımızla ilişkimizde de hedef budur; onlardan bağımsızlaşmak... Zira insan hep bağlı/bağımlı kalarak değil ancak bağımsızlık içerisinde bağlarını koruyup sevmeye devam edebilir... O halde eğitimin ve ilişkinin her aşamasında öğrencide, öğrenci de kendinde bu düşünsel bağımsızlığı gerçekleştirmeye çalışmalıdır... 🤔 Diye düşündüm.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.