Bu yıl en yavaş okuduğum kitap olabilir Tekinsiz Öyküler. İlk başta okuduğum diğer bir kitabın yanında bir öykü okuyayım, mantığıyla kitaba başlamış olsam da bir zaman sonra hiç okuyamadım. Bunun sebebi bazı öykülerin hoşuma gitmemiş olması. İlk öykülerde tahmin edilebilir bir kurgu olmasına rağmen kendini okutan bir kitaptı. Ancak üç beş öykünün ardından bazıları gerçekten sıkıcı olmaya başladı. En azından benim için öyle oldu. Hâl böyle olunca ben de kitaptan biraz uzaklaştım. Yeniden elime almam da sırf bitirmek için oldu. Bu uzun girizgah da tıpkı benim okuma serüvenim gibi uzun oldu. Gelelim kitabımıza. Bazı öyküleri gerçekten sürükleyici ve ilgi çekiciydi. Ama yazarın neredeyse her öykü için anlatılanların gerçek olduğuna dair yazdığı giriş bir yerden sonra sıkmaya başladı. Açıkçası bu tür için yazarın böyle bir gayrete girmesi bence kurgunun hakikaten kurgu olduğunu düşündürüyor. Bunun yerine olayı anlatım tarzıyla okuyucuya, acaba, dedirtmesi bu tür için gerçek bir başarıdır. Bunu en iyi yapan yazar bence King, ama zaman zaman başarılı bulduğum yazarlar çıkıyor karşıma. Karanlık Kitaplık serisinde başarılı bulacağım bir eser/yazar olacak mı merak ediyorum. Sadece bu kitabın korku türünde o kadar da iyi olmadığını söylemek istedim. Kitabı yazıldığı döneme göre değerlendirmediğimi de düşünmeyin. Kitapta beni en çok rahatsız eden anlatılan öykülerden ziyade yazarın sürekli, ister inanın ister inanmayın bunlar gerçek, tarzı yazımı oldu. Yoksa daha farklı düşünebilirdim. Genel olarak çok çok sevdiğim bir kitap olmasa da ilgilileri okuyabilir.

Tekinsiz ÖykülerArthur Conan Doyle · İthaki Yayınları · 2019245 okunma

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.