“Sesimi duyan var mı?” Tüm masumların anısına...
Saat 03:02 idi.
Eşi görülmemiş büyük bir sarsıntı. Beşik gibi sallanan binalar. Her şeyin 'insanoğlunun' ayağının altından kaymaya başlaması. Denizin kaynayarak kendi kıyısında bulunan, ona ait olmayanları yutuşu. Yükselmeye başlayan çığlıklar. Kâğıtlar gibi büzülen evler, toza karışan katlarca yükseklikte siteler. Koca şehirlerin birbiri ardına devrilmesi. Büyük bir uğultu içinde koşturan binlerce insan. Tonların altına sıkışmış kalmış on binlerce kader. Umutlar, küskünlükler, kavgalar, sevgiler, affetmemişler, son kez sarıldığını bilmeyenler, evine dönenler ve bir daha asla bulunamayanlar...
Yalnızca kırk beş saniye sürdü...
Sayfa 63 - 17 Ağustos 1999 depremi...Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.