Sen gel bence...
Açmaz belki hazanda
Çiçekler,
Ama güller açar
Gülmeyi unutmuş yüzümde.
Sen gel bence...
Varmaz belki geceler sabaha,
Kimsesizliğim susar
Çığlık çığlığa.
Sen gel bence...
Uçmaz belki kuşlar,
Ama yüreğim kanatlanır.
Sen gel bence...
Durur belki yüz yıkayan yağmurlar,
Yağmur kaçağı bu adam ve;
Aşk ıslanır.
Sen gel bence...
Bir rüzgar eser,
Ya söndürür alev alev
Yanan yüreği
Ya da daha da harlar.
Sen gel bence...
Avaz avaz susarız belki,
Hıçkıra hıçkıra güler,
Kahkahalarla ağlarız.
Ve sen gel bence...
Yolunu kaybetmiş vuslat
Çalar kapıyı,
Kokun kokuma değer.
Ne bileyim işte,
Hiçbirşey olmaz belki,
Ama gözün gözüme değer,
Sen gel bence.
Sen gel bence,
Şiir okuruz,
Şiir konuşur;
Hatta belki şiir bile oluruz
Bir mısrada.
Sen gel bence...
Bütün gitmelerin
Önü kesilir.
Kalanla giden savaşında,
Barışın nişanesi oluruz.
Sen gel bence...
Gagasında zeytin dalı
Taşır bir ak güvercin,
Küsmüş tüm
Aşıklar barışır.
Ve evet,
Sen gel bence...
Ölümden hemen önceye
Denk düşse de,
Can bedeni terk etmeye meyletse de,
Nefes tükense de,
Sen gel bence...