Tünelin Ucu Çok da Güzel bir Yere Çıkmıyor SankiÇok ufuk açıcı, 2100 yılına kadar insanlığı neler bekliyor, güzel bir kitap. Zihnin Geleceği kitabını daha çok beğenmiştim. Bu kitabın ortalarında biraz sıkıldığımı ifade etmeliyim, terimsel ifadeler beni sıkıyor.
"Mağara Adamı" teorisi her yerde. Ben de çoğu zaman geleneksel yolları tercih ederim. Koronavirüsü yıllar önceden haber vermiş.
Ancak resmettiği dünya ne kadar insani? Dünya üzerindeki insanların ne kadarı bu denilen hayatı yaşayabilecek? Uzaya asansör kurulacak, gidilip gelinecek, doktorun evindeki ekranlardan senin iç organlarını görebilecek, önceden kanseri haber verecek gibi 2100 yılından örnek bir gün yazmış. Robot köpekler bizi ne kadar mutlu edebilir ki? Her şeyin bu kadar dijitale dönmesi gerçekten bizi mutlu edecek mi? Bütün hastalıkların yok olması inanılmaz bir olay, kitapta olacak diyor ama şu an için ütopya. Bir de biraz komik ama "2100 yılında şu olacak, bu olacak!" diyince aklımdan ister istemez: "Madem bunların olacağını biliyoruz, neden 2100 yılını bekliyoruz ki! Ne olacaksa şu an yapıversinler." benzeri şeyler geçiyor.
"Dünyaya getirmeyi planladığın bebeğin eksik yönlerini DNA'sından silebilmek, nesli tükenmiş hayvanları tekrar diriltmek" inanılmaz projeler. Benim esas umut ettiğim ise SMA, Alzaymır, Demans gibi çare bulunamayan hastalıklara derman bulunması. Zihin Okumaymış, vay efendim doktora gidecekmişiz de rutin bir şekilde yaşlanan hücrelerimizi gençleştirecekmişiz, duvarlar ekran olacakmış onlarla konuşacakmışız, zihin okuma olacakmış, konuşmadan başkasının beyniyle iletişim kurabilecekmişiz, telefonlar tarih olacakmış da gözümüze kontakt lens takıp gözümüzle internete girecekmişiz, rüyalarımızı kaydedip sonrandan izleyebilecekmişiz (aslında baya iyi bir olay) bunlar o kadar cezbetmiyor. "Sağlıklı yaşamak" kaç yılı olursa olsun en önemli şey. Kitapta hiç ölmemenin bile başarılacağı yazıyor, ona çok gerek yok, gün gelsin ölelim ama doğumdan ölüme kadar sağlıklı olalım. Sonrasında bir tek mutlu olmak kalıyor. Bence bunun yolu evin tüm duvarlarını ekran yapıp, duvarlarla konuşmak değil, bir insanı sevmek, biri tarafından sevilebilmek, bilirsiniz insan ilişkileri işte. (Vay be konu nereye geldi.)
