Çocukluğumda çarşı ekmeği lükstü bizim için. Haftada bir kere, bazı sabahlar kahvaltı yapılırdı evde ve onun için alınırdı. Bize bu ekmek kurabiye gibi gelirdi ve katıksız bile yesek zevk alırdık.
Somun yoktu ama ev ekmeği vardı. Bugün çarşı ekmeğine bir ayda verilen para ile belki de 6 ay, belki de bir sene boyunca o ekmekten yapmak ve doya doya yemek mümkün.
Kimsenin bilmediği, asırlar öncesinin bir alışkanlığından söz ediyor değilim. Elbette şu anda Anadolu'nun birçok yerinde, köylerinde bu alışkanlık sürüp gidiyor. Bu tasarruf, bu akıllılık sürüp gidiyor. Bizse ekmekleri küçültmeye, ambalajlamaya, kutulara, torbalara koymaya, yeni maliyetlerle onu pahalılaştırmaya çalışıyoruz.
Sayfa 91 - beyan yay.Kitabı okudu
··
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.