KUĞU / M.met Altun / Annem’e
Kış geliyor…
Kuş gövdelerinden titreyen tüy kıpırtılarıyla…
Çocuklarda öksürüğe karışmış ince, ıslak gülücükler
Terli çıkılmaz…
Sokak arasına sığınmış serçelerden biliyorum
Kurumuş dallardan biliyorum, çıplak yollardan
Yürünmez artık akşamın sultasında rüzgâra karşı
Kış geliyor…
Narların renginden anlıyorum kırmızının solduğunu
Mandalinanın mavisinden…
Martılar gövdeleriyle çiziyor adlarını
Süzülüp çoğalmalarından (anlıyorum) seziyorum dalganın büyüdüğünü
Ne çok “M” gök, mavisine karışmış leke sızıntıları gibi
Sessizliğin filizlendiği deniz yeşilinden
Gülün üşüdüğü aşkın elinden belli…
Üşüyor avuçlarımdaki çocuk yüreği
Tenin kavuran ısısından anlıyorum
Kış geliyor…
Hışmından suların donduğu kasabamdayım
Uzadıkça uzuyor şiirim
Çünkü anneme yolculuk ediyorum
Toz bulutu gibi çökmüş sis
Dağlar siper olmuş kırlangıçlara
Pek mevsimi değil biliyorum
Bir kuğu var ekin tarlalarında
Anlayamıyorum…
Görüyorum
Üşümek için yola çıkıldığını
Acının olduğu yerde erdemin büyüdüğünü
Kuğuyu tanıyorum…
(Kuzey Yıldızı, Sayı: 6)
Sayfa 126
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.