Bugün yanında değildi, ama Margarita Nikolayevna yine de düşüncesinde onunla konuşuyordu: "Eğer seni sürgüne yolladılarsa neden bir haber göndermiyorsun bana? İnsanlar bir şekilde haber veriyor hep. Beni sevmiyor musun artık? Yok, nedense buna inanmıyorum. Demek ki, sürgüne yollandın orada da öldün... Öyleyse affederim seni, beni bırak, bana nihayet yaşama, nefes alma özgürlüğü ver." Margarita Nikolayevna onun yerine cevap veriyordu kendine: "Özgürsün... Sana engel mi oluyorum sanki?" Sonra itiraz ediyordu ona: "Hayır, bu ne biçim bir cevap! Hayır, çık hafızamdan, o zaman özgür olacağım."
Sayfa 280Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.