Kitap;ilk sayfasından itibaren okuyanı,o naif dili ile kucaklıyor.Betimlemeler,sözcükleri kullanma ustalığı;ana kahraman ile okuyanı birbirine bağlıyor.O kadar bağlıyor ki;''Ne yaptın Ömer'' derken yakalıyorsunuz kendinizi sayfaların içinde...
Sonra durup,içinizdeki Ömer'leri düşünüyorsunuz.Kişiliğinizdeki bölünmüş tarafları.Ya da kimbilir hangi insanın Ömer'liğine kurban vermiş olduğunuz güven kayıplarını,yıktıkları inançları.Veznedarın başkasını kurtarmak uğruna kendini yakan tarafınızla,Nihat gibilerin akbabalığı arasında bölünüyor fikirlerinizin yamaçları.
Macide'nin ''seni seviyorum,neden sevdiğimi bilmeden''cümlesi ile,hüzünle yad ediyorsunuz masumiyetinizden geçen şeytanları.
İçimizdeki şeytan...Unutmayacağım kitaplardan...
