1964 yılında, Randy Gardner adında 17 yasındaki bir lise öğrencisi bir bilim yarışması için aralıksız 264 saat (11 gün) uykusuz kalmayı başararak bir
rekora imza attı. Gardner’in bu girişimi uyku araştırmacısı William Dement tarafından bilimsel yöntemlerle takip edildi. Gardner’in bu süredeki sağlık
durumu da John Ross tarafından belgelendi. Gardner bu sürede uyanık kalmak için hiçbir ilaç kullanmadığı gibi kahve bile içmemişti. Dement’e göre bu
deneme ekstrem uykusuzluğun, yorgunlukla gelen
duygusal durumdaki değişiklikler (terslik, duygusallık, konsantrasyon güçlüğü vb) dışında, önemli bir etkisinin olmadığını göstermişti, çünkü deneyin onuncu gününde Dement ile Gardner pinpon oynamışlar ve oyunu Gardner kazanmıştı. Fakat Gardner’in sağlık durumunu takip eden John
Ross’un raporu farklıydı. Ross, Gardner’da duygusal
durumdaki değişikliklerin yanı sıra konsantrasyon
problemi, kısa süreli hafızada problemler, paranoya
ve halüsinasyonlar gözlemlemişti. Deneyin dördüncü gününde Gardner kendini Amerikan futbolunun ünlü isimlerinden Paul Lowe, cadde tabelasının
olduğu direği ise bir insan zannetmişti. On birinci
günde 100’den 7 çıkararak geriye sayması istendiğinde 65’te durmuş, neden durduğu sorulduğunda
ne yaptığını unuttuğunu söylemişti. Fakat son günkü basın toplantısında Gardner son derece sağlıklı görünüyordu, konuşması da düzgündü. Rekorundan sonra aralıksız 14 saat 40 dakika uyumuş, gece 10 gibi uyanıp 24 saat uyanık kalmıştı ama bundan sonraki günlerde günde 8 saat düzenli uyumaya başlamıştı. Her ne kadar Gardner’in rekoru kırıldıysa da onun denemesi detaylarıyla ve bilimsel olarak incelenen tek deneme olduğu için bu konudaki
rekor olarak hâlâ o hatırlanıyor.