Hasretle gözlerinden öperim..
Yol uzun,
Aklım seninle dolu.
İçimde çalkalanıyor özlemin.
Sözlerimin bittiği yerden geliyorum.
Aslında ben senden sana dönüyorum.
Yani gitmiyorum, sana geliyorum.
Sevgilim.
Anlatacaklarımın henüz başındayım.
Ne olur, nasıl biter hiçbir fikrim yok.
Bildiğim birşey var, senden hoşnutum.
Sen; kalbimin bana kurduğu en güzel kumpastın.
Sevgilim.
Gitmek deyince içimize derin bir ağrı çöker.
Bu öyle değil.
Bu henüz tadını yeni almaya başladığım bir duygu.
Sorma ne haldesin, nasılsın diye.
Hâl sen oldun, iyi olduğum sen.
Sevgilim.
Sana her bakışım da içime bir pişmanlık çöküyor.
Bunca zaman neredeydin?
Hayat dediğin de böyle değil mi?
Çoğu şeyi kaybettikten sonra kazanıyorsun birçok şeyi.
Ömrüm azala azala geçerken gözlerimden,
Sevdiklerim bir bir giderken yanımdan,
Sen kalıyorsun bana, her gidenin ardından.
Sevgilim.
Mevsimin köşesinde duruyorum.
Gözlerimi açtığım anlarda seni yaşıyorum.
Ürkek kalbine dokunuyorum, hissediyor musun?
Bir sabah gözümü açtığımda seni bulmak umudu yeşeriyor.
Çayımın deme doymadığı gibi,
Seni sevmeye doyamıyorum.
Sonra oturup seni bir daha seviyorum.
Sevgilim.
Ne bu satırlar son, ne de seni sevmek yeni bir başlangıç.
Yuva yapıyor senden haber alıp gelen kırlangıç.
Adresini soruyorum ona, yurdundan haber versin diye,
Kalbimi gösteriyor.
Anlıyorum.
Seni bir daha seviyorum.
Sevgilim.
Ne günler seninle geçecek kadar uzun,
Ne de geceler seni düşünecek kadar kısa.
Sabah gözümü açtıran neyse,
Neyse özlemini içime dolduran türküde,
Baharı tutup koynuma koyan da o,
Seni sevdiren de.
Sevgilim.
Kısa olmayacak kadar uzun,
Uzun olmayacak kadar kısa bir yoldayım.
Vaktim kısıtlı,
Seni düşünürken yol biter korkusu kalbimi sıkıştırdı.
Gözlerini hatırlayıp yazıyorum.
Sen okuduğunda bu şiiri, aklınla kalbin arasında olacağım.
Kim bilir, senden başka beni.
Elbet yine şehrine gelirim.
Her durakta beni beklediğini bilirim.
Sevgilim.
İyi bak kendine, üzme beni.
Hasretle gözlerinden öperim..
Emre Özdemir
··
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.