Olmak, zordu. Öğrenmek, bilgi edinmek, bu bilgiyi hikmete dönüştürmek, bu hikmeti merhametle yoğurup yaşanabilir kıvama eriştirmek, bütün bunlar zaman, sabır, feragat ve emek istiyordu. Ama iki boya, bir fırça ve topuklu bir ayakkabı ile 'görüntü'yü kurtardığını düşünüyorsa kişi, hele ki 'görünüyorum, öyleyse varım' modunda yaşıyorsa, niye 'olmaya' çalışsındı ki? Modern zamanları 'Çorak Ülke' olarak algılayan T. S. Eliot'un anlattığı üzere, hayatın yerini 'yaşantı' nın, hikmetn yerini bilginin, bilginin yerini malumatın, hatta malumatın da yerini verinin aldığı bir dünya değil miydi? Böylesi bir dünya, ruhu da elbette cesede boğdurur, sîreti sûrete ezdirirdi.
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.