Item: Barbarın Kahkahası
Rating: 7 puan verdi
Author: Cem

Cem

@Rogojin

13 Ağustos 2016 22:22

152 syf.

· Kitabı okudu

7/10 puan verdi

14 saatte okudu

Sema Kaygusuz'u pırıl pırıl hikâyeleriyle tanıyalı herhalde 7-8 sene olmuştur. Sandık Lekesi'ni sahilde, etraf çocuk sesleriyle dolu, bir yandan da bir şeyler içerek okuduğumu hatırlıyorum. Beni ilk çarpan elbette üslûbuydu; dil kullanımı, şiirsel anlatımı hemen etkilemişti beni. Yazarın romanlarını okumadım, 'Yere Düşen Dualar' ilk romanıydı, yalnızca ilk kısmını okuyabildim, ikinci kısımda, yani anlatımının daha soyut olduğu kısımda dayanamamış ve bırakmıştım. Seneler sonra ikinci kez bir romanını okuyorum Kaygusuz'un ve bitirmeyi başarsam bile anlayabildiğimi sanmıyorum, anlayabildiğim kadarıysa beni çok etkilemedi açıkçası. İnternette romanla ilgili yazılan yazılara, eleştirilere baktığımda, ülkenin kendi kirlenmişliğiyle hesaplaşamamasını, herşeyi kirletenlerin ve bütün kirliliklerde payı olanların özeleştiri yapamamasına bağlayan bir manası olduğunun söylendiğini gördüm. Barbar ve onun kahkahası buydu: kabalık, kötülük, basitlik, sığlık, değerler karşısında kendi değersizliğini başa kakan ve bunun yegâne anlam ve hakikat olduğunu savunanların kahkahası. Bunu okumuş olmasam ben düşünemezdim açıkçası. Beni rahatsız eden şey, yazarın karakterlerini kendisi gibi konuşmak ve söylemek yerine kendi düşüncelerini söyleyecek şekilde kullanması oldu. Bu bana göre gerçekliğini zedeliyor eserin. Sema Kaygusuz, kitabında hem çok sade hem de ağdalı dahi diyebileceğim daha kapalı bir dili bir arada kullanıyor. bazı karakterlerimizin konuşmaları 'edebiyat' kokuyor, oysa bu konuşmaları bu şekilde yapabilmeleri mümkün değil bu karakterlerin. Bazı yerlerde, dil yalın bir şekilde, olup biteni olduğu gibi anlatırken, bazı kısımlarda, özellikle diyalogların bazılarında karmaşıklaşıyor, bu kısımlarda konuşanlar sanki karakterler değil de yazarın kendisi oluyor. Örneğin iki garson arasındaki sohbetin içeriği gerçekliği bozuyor, aynı şekilde iki sevgili ismail ve Melih arasındaki gerginliği yansıtan bütün diyaloglar da öyle. Bu elbette benim kitabı doğru anlayamamamdan da kaynaklı olabilir, ama en başından beri metnin bana çekici gelmediğini, bu yüzden belki de daha yüzeysel bir okuma yaptığımı da söyleyebilirim. Kitabı zor okumaları sevenlere ve gerçek Sema Kaygusuz sevenlere önerebilirim. Bana gelince; ben gidiyorum, bir kez daha Çehov'a dönüyorum.

Barbarın KahkahasıSema Kaygusuz · Metis Yayınları · 20201,840 okunma

135 görüntüleme

Cem

@Rogojin ·

14 Ağustos 2016 08:33

Bilge Karasu okumadıysanız o da zor okuma severler için çok değerli bir yazar..Gece ve özellikle Göçmüş Kediler Bahçesi

Nympheutria

@Nympheutria ·

14 Ağustos 2016 10:17

Hakan hocam Tomris Uyar'ı da unutmayınız :) Biraz daha kabartayım listenizi :)

Bu yorum görüntülenemiyor

Cem

@Rogojin ·

13 Ağustos 2016 23:35

Esir sözler hikaye kitabı, çok da severim.yere düşen dualar'in o ilk kısmını okudum ama.ikinci kısımda devam edemedim, dili ağırlaşıyor ikinci kısımda. Hikaye kitaplarında da.dili safe değildir asla ama tadı bana göre çok güzel..romanlarina. alışamıyorum ve bu.kitabı çok iyi kavrayamadim..daha okuyacağımı da pek sanmıyorum hocam

Bu yorum görüntülenemiyor

Cem

@Rogojin ·

14 Ağustos 2016 03:55

Hakan hocam ben de yoruldum parça parça okumaktan, önceden böylesi keyifli oluyor demiştim ama.yorucu olmaya başladı. Bu yüzden ben de cem yayinevinden olan kitaplarını almaya karar verdim. Baştan okuyacağım diyorsunuz, önceden okudunuz ve bir daha öyle mi? Ne güzel yahu:) Hikaye olarak sema kaygusuz'un sandık lekesi ve diğer kitapları, Faruk Duman kitapları aklıma ilk gelenler. Leyla Erbil'in hikayeleri de dipsiz kuyu gibi. O zaten dili dert edinmiş bir yazar, son kısa romanları çok begenilmisti. Murat Gulsoy da dilden ziyade kurgusu ile dikkat çekiyor, postmodern edebiyat için iyi bir örnek diye biliniyor..sevdiğim iki üç kitabı var , özellikle İstanbul'da Bir Merhamet Haftası çok iyiydi.