Kadının sabrı taşmıştı.
"Peki o zamana kadar ne yiyeceğiz?" diye sordu. Albayı, flanel gecelik entrarisinin yakasından kavramış şiddetle sarsıyordu.
Albayın bu ana ulaşması yetmiş beş yılını- dakika dakika, yaşamının yetmiş beş yılını- almıştı. Yanıtlarken yalın, açık ve yenilmez hissetti kendini:
"Elinin körünü."
Paris, Ocak 1957
Sayfa 73
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.