İlişkiler içinde en evrensel olanı, karşıtlık ya da karşı çıkmadır. Her düşünce durumu ya da nesnelerin durumu –dünyadaki her fikir ve durum,- onu ister istemez karşıtına götürür ve onunla birleşerek, daha yüksek ya da daha karmaşık bir bütün meydana getirir. Bu “diyalektik hareket,” Hegel’in yazmış olduğu her şeyde vardır. Bu, eski bir düşüncedir tabiî, Empedokles sözünü etmişti, “karşıtların bilgisi birdir” diyen Aristo’nun “Doğru Orta”sında da vardı. Hakikat (elektron gibi) karşıt parçaların organsal birliğidir. Tutuculuk ve radikalizm gerçeği, liberalizm’dir. Açık zihin tedbirli el; açık el, tedbirli zihin. Büyük konularda fikirlerimiz biçim bulurken, uç noktalar arasındaki titreşimler azalır; tartışmaya açık bütün konularda gerçek, orta yerdedir. Evrim hareketi, karşıtların sürekli bir gelişimi, kaynaşması ve uzlaşmasıdır. Schelling haklıydı; her şeyin ardında bir “karşıtlar benzerliği vardır,” demişti. Fichte de haklıydı: Tez, antitez, sentez bütün gelişimin ve gerçeğin formülü ve sırrıdır.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.