Ama neden üzülelim ki ? Neden halkımın kaderine inleyeyim ? Kabileler insanlardan oluşur ve tek tek bireyleri kadardır gücü. İnsanlar denizin dalgaları gibi gelir, gider. Bir gözyaşı, bir ağıt, derken özlem dolu gözlerimizden silinip yok olurlar. Tanrısı kendisiyle arkadaş gibi yürüyen ve konuşan beyaz adam bile bu ortak kaderden ayrı tutulamaz. Belki de kardeşizdir her şeye rağmen. Göreceğiz... (Bu konuşma 1854’te Kızılderili şef Seattle tarafından, kendisine halkının topraklarını satması teklif edince yapılmış.)
Sayfa 177
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.