Yine bir Dostoyevski kitabı. Karakterimiz yine bir memur. Çoğu kitabında olduğu gibi yine toplumla bütünleşemeyen, onlara ayak uydurmakta zorlanan bir insan. Bitmeyen bir tedirginlik ve özgüven eksikliğinden mustarip. Kitabın büyük bölümü Golyadkin'in kendisi ile boğuşması ile geçiyor. Çok fazla iç ses var. Kitap bitince hangi olaylar gerçek hangi olaylar kahramanın zihninde oluşturduğu hayal ürünleri karışıyor. Şizofreniye uzanan bir hayat var kitapta. Ben beğendim tavsiye ederim
