“Alihan, o kavga ve mücadelenin ötesinde, sade ve hesapsız dünyasında, kendisine ait yalın kelamıyla yaralarını sağıltıyordu. Tıpkı bir geyiğin, Siyabend’in altın okuyla vurdugu geyiğin diliyle, hafifçe, özenle, yaralarını, yaralarından akan kanı yalaması gibi.”
Sayfa 7
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.