Eğitim alanında yılların birikimlerinin "geleneksel", "klasik", "öğretmen merkezli" gibi kalıplayıcı ifadelerle ötekileştirildiği ve eğitime klişe sloganların bulaştırıldığı bir dönemden geçiyoruz. Yüzeysel değerlendirmelerle, basit genellemelerle, efsaneleştirilen sığ modellerle bütün bu kavramsal çerçeveler altüst edilerek, eğitim alanı adeta tarumar edilmektedir. Eğitim, öğrenmenin ve keşfetmenin gerçekleştiği bir kurum iken, artık sertifika ve belge sunmaya başlayan ünitelere dönüşen yapısıyla telaş ve koşuşturmacanın bir aracı haline gelmektedir.
Sayfa 61Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.