İlayda Ergül: • Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile götürmek için yalnız onun dümenini ele almak kâfidir... Şimdi anlıyorum ki değilmiş... Yollar görünmez kayalarla doluymuş... Onlara çarpmamak lazımmış... Daha fenası gizli cereyanlar varmış ki insan onlara kapıldığı zaman yolun değiştiğini, gittikçe uzaklaştığını fark edemezmiş... Tâ kendisini başka sahillere düşmüş görünceye kadar... • İstanbul öyle bir hale gelmiş ki sokakta kaldırımların üstünde yatıp ölsen: "Acep insan açlığından nasıl ölürmüş hele bir seyredelim!" diye etrafına bir yığın ahali birikecek... • ... Benim için sevmek bir başka insanın vücudundan, ruhundan bir parça hükmüne girmek, onunla beraber gülüp ağlamak, ıstıraplarını paylaşmak demekti. • Mağlûbum, fakat düşmanla göğüs göğüse çarpışan, son kurşunu attıktan sonra yere serilen bir asker gibi mağlûbum. • Bir köşede kendimi unutturmaktan, başımı dinlemekten başka bir şey istemiyorum. • Her biri başlı başına bir âlem olan binlerce insanla ayrı ayrı çarpışmaya imkân olmadığını anlamıştım. • Ben kendi yolumda metin adımlarla yürüdükten sonra korkum ne? • Dibi görünmeyen kuyulara atılan taş nasıl çıkardığı sesle onların derinliğini gösterirse başkalarının elemi de bizim yüreklerimize düştüğü zaman çıkardığı sesle bize kendimizi, insanlığımızın derecesini öğretir. • İnsanlar hiçbir vakit ıstırap çektikleri zamandaki kadar güzel olmuyorlar. • Kendine bakmayıp da başkalarına nasihat vermeye nasıl cesaret ediyorsun? Günümün birkaç saatini kitaplara verdim. Okurken başka bir dünyaya girer, bütün dertlerimi unuturdum.

• Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile götürmek için yalnız onun dümenini ele almak kâfidir... Şimdi anlıyorum ki değilmiş... Yollar görünmez kayalarla doluymuş... Onlara çarpmamak lazımmış... Daha fenası gizli cereyanlar varmış ki insan onlara kapıldığı zaman yolun değiştiğini, gittikçe uzaklaştığını fark edemezmiş... Tâ kendisini başka sahillere düşmüş görünceye kadar... • İstanbul öyle bir hale gelmiş ki sokakta kaldırımların üstünde yatıp ölsen: "Acep insan açlığından nasıl ölürmüş hele bir seyredelim!" diye etrafına bir yığın ahali birikecek... • ... Benim için sevmek bir başka insanın vücudundan, ruhundan bir parça hükmüne girmek, onunla beraber gülüp ağlamak, ıstıraplarını paylaşmak demekti. • Mağlûbum, fakat düşmanla göğüs göğüse çarpışan, son kurşunu attıktan sonra yere serilen bir asker gibi mağlûbum. • Bir köşede kendimi unutturmaktan, başımı dinlemekten başka bir şey istemiyorum. • Her biri başlı başına bir âlem olan binlerce insanla ayrı ayrı çarpışmaya imkân olmadığını anlamıştım. • Ben kendi yolumda metin adımlarla yürüdükten sonra korkum ne? • Dibi görünmeyen kuyulara atılan taş nasıl çıkardığı sesle onların derinliğini gösterirse başkalarının elemi de bizim yüreklerimize düştüğü zaman çıkardığı sesle bize kendimizi, insanlığımızın derecesini öğretir. • İnsanlar hiçbir vakit ıstırap çektikleri zamandaki kadar güzel olmuyorlar. • Kendine bakmayıp da başkalarına nasihat vermeye nasıl cesaret ediyorsun? Günümün birkaç saatini kitaplara verdim. Okurken başka bir dünyaya girer, bütün dertlerimi unuturdum.

Kitabı okudu

Acımak Reşat Nuri Güntekin

··

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlayda Ergül