Gece uzun, gece hoş... Her dakikasını bir ayrı sevdim, çünkü yalnız onu düşündüm. Her anı onunla paylaştım. Yeşil benekli kahverengi gözleri, odanın içinde gezindi. Bakışlarım onu takip ederken, boynum büküldü, varlığım damla damla eriyip yok oldu. Gözleri, çekip götürdü beni ve ben ilk defa bu gece annemi anladım.
Sayfa 128 - Bilge
·
56 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.