Bizi bir araya getiren şey, acı çekmemiz.Sevgi degil.Sevgi akla boyun eğmez,zorlandığında da nefrete dönüşür.Bizi birleştiren bağ seçilebilir bir şey değil.Biz kardeşiz.Paylaştığımız şeylerde kardeşiz.Hepimizin tek başına çekmek zorunda olduğu acıda,açlıkta,yoksullukta,umutta biliyoruz kardeşliğimizi.Biliyoruz,çünkü onu öğrenmek zorunda kaldık.Bize birbirimizden başka kimsenin yardım etmeyecegini,eğer elimizi uzatmazsak hiçbir elin bizi biliyoruz.Uzattığınız el de boş,tıpkı benimki gibi. Hiçbir şeyiniz yok.Hiçbir seye sahip değilsiniz.Hiçbir şey sizin malınız degil. Özgürsünüz.Sahip olduğunuz tek şey ne olduğunuz ve ne verdiginizdir.
Sayfa 257Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.