Olumsuz bir cevabı nerede görsem tanırım
Tanırım herkesi ve tanımam kimseyi
Sayfa 51Kitabı okudu
Nuhun Gemisi
Buna rağmen,daha bir zaman çocu
ğun titremesi durmadı.Islanmış kuşun hani tüyleri diken olmuş ıslak
hali varya,kocaman açılmış gözleriyle
bu titreyen çocuk öyle işte.Sonra çocuğun titremesi azıcık durdu.
Şimdi benim içime kurt girdi.Peki,bu vagonlarda kalorifer bulunmaz mı?
Varsa neden ısınmaz bu vagonlar?
Şimdi adam ne diyordu?Birinci,ikinci mevkiler de böyle soğuk mu?Böyle tren değil,işkence yeri mi?Gidip bakmalı.Bir istasyonda inip birinci ve ikinci mevkilere geçtim.
Ne görsem beğenirsiniz !Sımsıcak.
Sayfa 122 - YkyKitabı okuyor
"Hiç bir şeye gereğinden fazla bağlanmamayı o öğretti bana. Şimdi, anamın, karımın ya da çocuklarımın öldüklerini görsem, tevekkülle karşılarım."
Moliere, Tartuffe Oyunundan
Sayfa 190 - Yazko Yayınları 1982 BaskısıKitabı okuyor
Ben nereye adımı yazsam
nereyi göstersenı parmaklarımla
orası şapkalar yüklü bir vagondur,
nerede daralmış görsem bir adamı
akşamın güzelim buğusunda eli-ayağı tutulmuş
bir çiçeğe uzanırken utandığını görsem
işte iğrentim yayılıyor derim, işte sırtlanlar soluyor ellerimde kuşlar çoktan kapamışlar tarlalarını.
O zaman bir üzünç aralığında –herkes gibi– başlar korkum. Ey irin mutluluğu!
Ey durmayıp ağrıyan kemiği usumun!
Uğunursam beni hazdan delirten hayvanın ortasında
ben koşarken derelerde birikirse çocukluğum,
piçliğim birikirse sesimin o hıncahınç boşluğunda
coşkunun en sağlam atıyla geliyorum
sövgüm büyüyor, ağartıyor günümü.
TAN! Ölü bir kediyle saçlarımı taramanın vaktidir
sarı bir bilincin ötesini ellemek istemenin
bir üzünç aralığmdayız artık TAN!
savulun, çıplaklığım geliyor ardımdan.
Ey haziran güneşinde
Parmaklarımı yakan bir
Acı tatlı düş görsem de
Gezdiğim hoş Paris'imdir
Gönlüm yok burda ölmeye
Sayfa 49Kitabı okuyor
Ne oldu bana, acayip şıpsevdi oldum, hangi yakışıklı görsem hoşlanıyorum
Sayfa 200 - Yapi kredi yayınlarıKitabı okuyor
Ne zaman ayakları gerçekten yere basan ve etrafında dört tekerlek, bir de metal bir yumurta kabuğu taşımayan birini sokakta yürürken görsem irkiliyordum. Kullandığım arabayı durdurup onları yürümeye sürükleyen talihsiz koşullara dair acılarını paylaştığımı söyleyecek gibi olurdum.
Charles Darwin, esnemenin evrensel bir refleks olduğunu belirtir: "Ne zaman bir köpeğin, atın ya da insanın esnediğini görsem, bütün hayvanların tek bir yapıdan geldiğini düşünürüm."
Sayfa 81 - Akılçelen KitaplarKitabı okudu
"Genç, genç irisi ne acı çekti ise vaktinde, yetişkinliği ve yaşlılığı, bunların anısı ve biriktirdikleri oluyor. Ah eski ağrılarımı bulsam eski gözyaşlarımı, eski mahzunluklarımı bulsam ah bir kere kendimi kendi gözümle görsem, görsem de bir vakit olsun yaşadığıma, yaşamış olduğuma kâni olsam. Beni kendime tanıklığa çağırdıklarında bir şeyi, bir vakti olsun biliyor olsam."
E-kitap İletişim YayınlarıKitabı okudu
Bittim artık, bilemezsin ne kadar bittiğimi;
Ah görsem şu dünyadan yıkılıp gittiğimi!
Sayfa 559Kitabı okudu
