Sanırım uzun bir süre kitabın etkisinde kalacağım.
Kitabı okurken aklıma şu söz geldi;
“Hangi çiçek, diğerini “sarı açtı” diye ayıplar?
Hangi kuş, “farklı ötünce” diğerine yasak koyar?
Derisinden, dilinden ötürü öldürülüyor insanlar.
Ah insanlar! Her şeyi bulup kendini bulamayanlar…”
Charles Bukowski
Charlie'nin tek istedigi kabul görmek, değerli görünmek ve sevilmekti düşük zeka seviyesindeykende bu olmadı 75 IQ'dan 185 IQ'ya çıktığında da olmadı. Çünkü temelinde ailesinden bile özellikle annesinden değer görmemiş, itilmiş ve sevilmemiş bir çocuktu.
Yer yer gözlerim doldu çok üzüldüm kitabın sonunu hiç öyle beklemiyordum sonu beni kahretti başladığı noktaya geri dönmesi ve kazandıklarını yavaş yavaş kaybetmesi ve bunun bilincinde olması beni daha da sarstı.
İnsanlar arasındaki kabul görmenin tek engeli zeka seviyesiymiş meğer.
Her köyün bir delisi var derler ve sürekli itilip kakılan yok sayılan koca koca insanları çocuk gibi gören ve değersizlestiren bir toplumun içinde hayata tutunmaya çalışan Charlie gibi niceleri var.....
Acınacak durumda olan ne Charlie nede diğerleri asıl toplumdan dışlayan yok sayan kişiler.
Sana kocaman ve sımsıkı sarılıyorum Charlie ve istediğin gibi Algernon'a da çiçekler bırakıyorum.
