İnsanın derinliklerinden tabiatın derinliklerine bakmanın
önceden kestirilemeyecek sürprizleri
Sayfa 53 - Vadi Yayınları - 2. Basım: İstanbul, Şubat 2018
Durmadan kendi etrafında dönen geceler damıtıyoruz tekinsiz düşüncelerimizden. Ve sabahlara bir badireye bodoslama dalar gibi uyanıyoruz.
Gökyüzüne hevesli sözlerimiz var ama uçurmaya yetecek mecalimiz yok onları.
Unutmak çare belki, korkmasak hafızalarımızın tümüyle boş kalmasından.
Pişmanlıklarımızı üst üste koyarsak, taşınmaz sıradağlar yükselecek belli ki çevremizde. Ezilip kalma korkusuyla yaşayacağız sonra, bir ömür gölgesinde.
Açıp dışarıya baksak pencerelerden, evlere yabancılaşmak endişesi oluyor hep içimizde. Açıp bakmasak, bitmiyor kendi ıssızlığımızın odalarında tutsaklığımız.
Kimsenin kurmaya niyetli olmadığı hayallerden geçiyoruz.
Kimsenin gönüllü olmadığı seferlere yazdırıyoruz adımızı.
Dünyanın üstünde, çöküntüsünü dimdik ayakta tutan karaltıyız..
Sayfa 52 - Vadi Yayınları - 2. Basım: İstanbul, Şubat 2018
İnsan en çok kendinde kaybolur.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Kapalı durmakta ısrar eden pencereleri duvardan saymak gerekir. Üzerinden atlamayı deneyemediğimiz engel, mahkumiyetimizi kesinleştirir.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Mesafelere yüz veren bütün mevsimler soğuktur. Ve elleri çok üşüyenler, kalpleri çok üşüyenlerdir.
Sayfa 105Kitabı okuyor
Aklımızdan geçenler, kalbimizden geçenleri boğar zaman zaman ve bir tek cümleye tutunarak dünyayla başa çıkılamaz.
Sayfa 105Kitabı okuyor
En çok yalnız kaldığımız yerler, en kalabalık olan yerlerdir. Ve bir söz yankısız kalmışsa eğer, çaresiz kalır.
Sayfa 105Kitabı okuyor
Bütün uçurumlardan kendimize düşüyoruz durmadan. O ulaşılmaz görünen zirvelere tırmanmaya çalışırken, aslında kendi eteklerimize tırmanıyoruz.
Sayfa 103Kitabı okuyor
Kapalı durmakta ısrar eden pencereleri, duvardan saymak gerekir...