Ben seninle burada yaşamak istiyordum. Bir hayatı, başkalarının çılgınlık diyebilecekleri bir şeyi bölüşmek için... Sen bütün bunları becerirsin sanmıştım. Yanılmışım. Düşünsene bir, ne güzel olurdu burada birlikte yaşamak... Dünya bizi kendine benzetinceye kadar. Çünkü aslında zayıf, hatta korkak bir insanım ben. Görünmek istediğim kadar güçlü değilim. Tek başıma beceremem. Biliyorum, günün birinde ben de yaşama sevincimi katlar, arabalar, koltuklar, tiksindirici reklamlarla bize sunulanlar üzerine kuracağım. Ama o zamana kadar, hiç değilse o zamana kadar, elimdeki fırsattan yararlanmalıyım.
Bugün Pazar, bir şiirin bitirilebileceği en münasip gün…
Didem Madak'ın bu dizesiyle..
Diye başlmk istedim şirimizin incelemesine..
Türk ebediyanın sıradişı asi, güçlü kalemi şairi
Can Yücel,şiire, şairle sohbetimizle başlayalım
Bu kadar kafiye sahibisin de Niye deniz kenarına inmiyorsun akıllım?..
(s:35) kıtaptan
Aslında çirkin değilsin sen Çirkin görünmek istiyorsun Güzelliği târif için
(S:34)kıtaptan
Şiirde dınlenmk, onda rahatlamak istiyorsanz şairle şiire davetlisiniz Buyurun #OKUYUN
Evet, tek başınayken bile nemlenmez gözlerin. Bu mümkün mü? İnsan bu kadar güçlü olabilir mi? Yoksa çok güçsüz, çok kırılgan olduğun için mi öyle görünmek istiyordun? O alaycı umursamazlığın seni koruyan bir tür zırh mıydı?
Evet, tek başınayken bile nemlenmez gözlerin. Bu mümkün mü? İnsan bu kadar güçlü olabilir mi? Yoksa çok güçsüz, çok kırılgan olduğun için mi öyle görünmek istiyordun? O alaycı umursamazlığın seni koruyan bir tür zırh mıydı?