Özlemin tek bir düşmanı vardır: zaman.
Zaman, özlemin hem çekemediği - yok etmek istediği, en azından yok saydığı- hem de kendisini yok eden, giderek güçsüz kılan, tüketendir.
Özlemi zaman üretir ama onu tüketen de odur. Zaman, kendi doğurduğu çocuğu, özlemi, boğazlar.
Zaman, özlemin Medusa'sıdır.