Kelimelere dökemiyordu derdini, görünce canının daha çok acıyacağını düşünüyordu. Kafasının içine yabancı bir madde girmişti sanki onu kusmaya çalışıyordu ama olmuyordu kafaya parmak atılmıyordu ki . Gönlüne dönüverdi sonra seni huzura erdirirsem düzelecek gibi hissediyorum, her şey sanki bir anda gül bahçesine dönecek en azından bunu düşünmek bir nebze de olsa huzur veriyordu. Gönül için dost gerekti. Ama dost öyle hemen bulunmuyordu ki birden gelen mutluluklar gibi gelmelisin ey dost diye seslendi. Gönlü beklemede, kafası ağır yükün altında öylece kaldı…
İNSANA YATIRIM YAPMAYAN
EN BÜYÜK HAİNDİR
Anlatacaklarım vardı
Sevmeden olmayacağını anladım
Gönlümün sesini dinleyerek bir dost seçtim
Bu gül kolay mı yetişti sanıyorsunuz
Biçtikçe büyüyen dikenleri biçtim
Şiirlerim hep erdemi anlattı
Erdemli bildiklerimizse hep yalnız bıraktı
Bizim bu duruşumuz
Onların çarpık düzenine uymadı
Allah'tan istedik
Bu niyetle muhtaç olmayı
Bir pencere
Ve işte senden daha yalnız değil mi
Ayaklarının altında titreyen gökyüzü?
Yıkıntı elçiliğini, peygamberler
Kendileriyle birlikte getirmediler mi çağımıza?
Ve yankıları değil mi o kutsal metinlerin
Bu patlamalar ardarda
Bu zehirli bulutlar?
Ey dost, ey kardeş, ey herkes!
Yazın tarihini gül soykırımının
Furuğ Ferruhzad
Hz Mevlana ...
Hazret-i Mevlânâ Eğitim Vadisinde Henüz Otuz Küsür Yaşlarında İken Zâhiri Bilginin Zirvesine Yaklaşır. Alacağı Mesafe Neredeyse Kalmamış Gibidir. Tam O Sıralarda Karşısına Sır Dolu Esrarengiz bir Derviş Çıkar :
Şems-i Tebrizî.
Elini öpüp kaybolur.
Daha sonra tekrar gelir ve öyle bir sual sorar ki, kitapların satırları cevaptan habersizdir.
Her kişi kim senün bigi dildârı var ola..
Devlet ana muvâfık u ikbâl yâr ola..
Tâbı cemâlünün nireye kim irer ise..
Gül-zâr açıla orada vü lâle-zâr ola..
Zülfün kemendine irer ise sabâ yili..
Tâ haşr her nefes ki ura müşg-bâr ola..