Sabitlenmiş gönderi
Genç ve entelektüel bir 21. yüzyıl kadınıydı ve dünya onun içinde gelişeceği istiridyesiydi.
304 syf.
·
Puan vermedi
·
4 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Çeşit çeşit yalnızlık vardır. Momo’nunki çok az kişinin bildiği ve çok az kişinin dayanabileceği bir yalnızlıktı.
İyi ki yorgunluk vardı. Rieux daha az yorgun olsa kentte her yere yayılmış o ölüm kokusuyla duygusallaşabilirdi.
Aşkımız yerinde duruyordu şüphesiz ama artık işe yaramaz olmuştu; taşınması güç, içimizde taş gibi kımıltısız, cinayet ya da mahkumiyet gibi kısırdı.
Doktor Rieux esas talihsizliğin bu olduğunu, umutsuzluğa alışmanın umutsuzluktan beter olduğunu düşünüyordu.
…gözü dönmüş heyecanı yerini bir çöküntüye bırakmıştı, ama bunu boyun eğiş olarak görmek doğru olmaz, geçici bir razı gelme halinden farklı bir şey değildi.
…ama kesinliğin öyle korkunç bir gücü var ki sonunda her şeye üstün gelir.
Nicedir dünya kötülükle uzlaşı içinde, nicedir kötülük Tanrı’nın bağışlayıcılığına güvendi. Pişmanlık duymak yetiyordu, her şeye izin vardı. Ve pişmanlık konusunda herkes kendini rahat hissediyordu. Zamanı gelince nasılsa pişmanlık duyulacaktı. O zamana kadar en kolayı kendini sıkıntıya sokmamaktı, gerisini Tanrı’nın bağışlayıcıılığı hallederdi nasılsa. Ama işte bu böyle süremezdi.
İşte o zaman, ayrılığın uzun süreli olacağını ve zamanla buna alışmamız gerektiğini öğreniyorduk. O andan itibaren tutsaklığımıza geri dönüyorduk, artık sadece geçmişimiz vardı, aramızdan kimileri gelecekte yaşamaya eğilimli olsa bile hayal gücünün ona güvenenlerde açtığı yaraları görerek hemen en azından ellerinden geldiğince hızla bundan vazgeçiyorlardı.
Ancak böylesine basit duyguları dile getirecek en önemsiz sözcükler bile onu sıkıntıya sokuyordu. Sonunda bu güçlük onun en büyük derdi olmuştu. “Ah doktor,” diyordu, kendimi dile getirmeyi nasıl da öğrenmek isterdim.
…bizim burada insanların birbirlerini nasıl sevdiklerini belirtmeye gerek yok. Erkekler ve kadınlar ya birbirlerini aşk denilen şeyin içinde tüketirler ya da iki kişilik uzun bir alışkanlık geliştirirler. Bu uçlar arasında çoğunlukla bir orta nokta da yoktur. Bu orijinal bir şey değil. Her yerde olduğu gibi Oran’da da zamanları ve durup düşünecek halleri olmadığından insanlar birbirlerini pek de bilmeden sevmek zorundadır.
Bir kenti tanımanın en bildik yollarından biri de insanların orada nasıl çalıştığına, nasıl sevdiğine ve nasıl öldüğüne bakmaktır.
Biriyle yaşanan ilk ilişki biçimlendiricidir, bir yetişkin ve cinsel varlık olarak benlik duygumuzu ve bildiğim kadarıyla bir kadın veya erkek olarak kimliğimizi şekillendirir.