Şimdi gökyüzünde, alçakta ayı gördü. Ay oradaydı, peki ay ışığının kaynağı neydi? Güneşti elbette. Peki güneşi yakan neydi? Kendi ateşi. Ve güneş günbegün ortaya çıkar, yanarak, yanarak. Güneş ve zaman. Güneş ve zaman ve yanmak. Yanmak.
Aşk Oduna Yanmak
Basamaklardan inerlerken yüzü örtük kızlardan biri, güneş rengi saçlarını savurarak sola doğru döndü ve Kalender ile göz göze geldiler. Kalender, o zaman kıvılcımında çarpıldı.
Kızın peri çehresi, ateş girdabına dönüşüp Kalender'in tüm varlığını içine çekti sanki...
Esireler gözden yitince Kalender olduğu yere çömeldi ve o an, göğsünde bir kuyu açılıverdiğini hissetti.
Sayfa 19 - Ketebe
Âşık Seyranî Şiir Yarışması Birincilik ödüllü şiir 2019
ASRA YEMIN OLSUN*
Canan Köksal
–Vel asr
–İnnel insane le fi husr
Zamana yemin olsun
Ateşe kanat çırpan pervaneye de
Kayseri Büyükşehir Belediyesi Kültür YayınlarıKitabı okudu
hiçbir zaman tam anlamıyla algılayamadığı insanların acısına gömülmek, ölümlerine yanmak zordu.
Şimdi gökyüzünde, alçakta ayı gördü. Ay oradaydı, peki ay ışığının kaynağı neydi? Güneşti elbette. Peki güneşi yakan neydi? Kendi ateşi. Ve güneş günbegün ortaya çıkar, yanarak, yanarak. Güneş ve zaman. Güneş ve zaman ve yanmak. Yanmak. Nehir Montag'ı sarsarak, hafif hafif sürüklüyordu. Yanmak. Güneş ve yeryüzündeki tüm saatler. Montag'ın zihninde hepsi bir araya gelip tek bir şey oluşturdu. Montag karada uzun süre, nehirde de kısa süre salındıktan sonra, neden hayatı boyunca bir daha asla hiçbir şey yakmaması gerektiğini biliyordu.
Güneş her gün yakıyordu. Zaman'ı yakıyordu. Dünya hızla çember çiziyor ve kendi ekseni etrafında dönüyordu, zaman da Montag'dan yardım almadan seneleri ve insanları yakıyordu zaten.
Sayfa 167Kitabı okudu
Ay oradaydı, peki ay ışığının kaynağı neydi? Güneşti elbette. Peki güneşi yakan neydi? Kendi ateşi. Ve güneş günbegün ortaya çıkar, yanarak, yanarak. Güneş ve zaman. Güneş ve zaman ve yanmak.
19.11.2018
Felaketim olmuştu gidişin, bugün o felaketten artakalan yarımla yaşıyorum. Gözlerin aklımdan bir an bile çıkmıyor. Sol yanımdaki ateş hiç sönmedi, her geçen gün biraz daha canlanıyor gülüm.Gittiğinden beri nefes alışım düzensiz, bakışlarım mat ve donuk, hayata olan hırsımı her geçen gün biraz daha yitiriyorum. Gelecekmişsin gibi yaşamak, her gün
salihkara34Kitabı okuyacak
Şimdi gökyüzünde, alçakta ayı gördü. Ay oradaydı, peki ay işığının kaynağı neydi? Güneşti elbette. Peki güneşi yakan neydi? Kendi ateşi. Ve güneş günbegün ortaya çıkar, yanarak, yanarak. Güneş ve zaman. Güneş ve zaman ve yanmak. Yanmak. Nehir Montag'ı sarsarak, hafif hafif sürüklüyordu. Yanmak. Güneş ve yeryüzündeki tüm saatler. Montag'ın zihninde hepsi bir araya gelip tek bir şey oluşturdu. Montag karada uzun süre, nehirde de kısa süre salındıktan sonra, neden hayatı boyunca bir daha asla hiçbir şey yakmaması gerektiğini biliyordu.
Güneş her gün yakıyordu. Zaman'ı yakıyordu. Dünya hızla çember çiziyor ve kendi ekseni etrafında dönüyordu, zaman da Montag'dan yardım almadan seneleri ve insanları yakıyordu zaten. Yani Montag itfaiyecilerle birlikte nesneleri yakarsa, güneş de Zaman'ı yakarsa, bu her şeyin yanması anlamına gelirdi!
Onlardan birinin yakmayı kesmesi gerekiyordu.
Sayfa 167Kitabı okudu
En mutlu insanı olmalıydım dünyanın,
Oysa en umutsuzuyum...
Acele etmeliydim, onun kentine, Trablus'a varmak için
Oysa yelkenlere tek bir rüzgar soluğu değmesin diye dua ederken yakalıyorum kendimi.
Şu anda bir cin çıksaydı dalgalardan ve deseydi ki: "Dile benden, Jaufre, ne dilersen, yerine gelecektir dilediğin!", bilmiyorum ne isterdim.
O lekesiz kadını görmek mi istiyorum önümde, ve onun da beni görmesini mi?
Uzaktan aşkımın türküsünü söylemeyi yeğleyecek miyim yoksa, gözlerim yakından seyrettiğinde onu, gözleyebildiğimde kirpiklerinin her hareketini, dudaklarının her kıvrılışını, her iç çekişini?
Hiçbir zaman çıkmamalıydım ben bu yolculuğa.
Uzaktan göğün ışığıdır güneş, ama yaklaşınca bir cehennem ateşidir!
Bırakmalıydım, uzak aydınlığıyla uzun süre, uzun süre sallasın beşiğimi, buralara gelip yanmak yerine!
Adem'dim ben ve uzaklık, yeryüzü cennetimdi benim
Ne gereği vardı ağaca doğru yürümenin?
Ne gereği vardı elimi meyvaya doğru uzatmanın?
Ne gereği vardı o akkor yıldıza yaklaşmanın?
Sayfa 59Kitabı okudu
