İnsan bir ağaca benzer. İnsan için yaptığımız bu teşbihte ağacın gövdesini oluşturan temel unsurlar, insanın kişiliği ve karakteri olmuştur; insanın parası, evi, arabası, güzelliği/yakışıklılığı ve daha birçok maddi unsur da insanın meyvelerini teşkil etmiştir. Malesef ki günümüz insanlarının ekseriyeti, karşılarındaki insanların meyvesindeki lezzete değer vermekte ve o ağacın günün birinde meyveleri tükendiğinde, onu gözünü kırpmadan odun niyetine yakabilmektedir. Ne güzellik, ne de yakışıklılık ebedi. Günün birinde güzelliğinizi veya değer verilen herhangi bir meyveyi yitirdiğinizde, karşınızdaki insan, o meyveyi kendisine sunan ağaca değil de sadece o meyveye ve o meyvenin lezzetine önem vermişse eğer, işte o vakit, onun menfaati bitmiş ve dolayısıyla siz de onun nazarında önemsiz bir odun parçasına dönüşmüş olursunuz.