Öncelikle, çocukluğumuzdan aklımızda kalan tüm suçlama cümlelerini, yani hatırımızda kalan
tüm olumsuzlukları bir kağıda yazalım. Çocukken
işitmek zorunda kaldığımız bütün gurur kırıcı, ya
ralayıcı cümleleri yazalım. "Sen beceremezsin.", "Bunu bile yapamayacak kadar aptalsın.", "Seni aptal tavuk, asla bir eş bulamayacaksın." gibi. • Acele etme. Böyle cümleleri hepimiz duymuşuz
dur. Hatırlamaya çalış ve hepsini not al.
En büyük adamların hayatlarında da bazı gurur kırıcı anlar olur
Sayfa 16Kitabı okudu
✓ Ait olmadığın bir dünyaya tutunmaya çalışmanın ne kadar gurur kırıcı bir his olduğunu tahmin edebiliyor musun?
Sayfa 137 - İndigo YayınlarıKitabı okudu
İnsanın kendi kendine acıması kadar gurur kırıcı hiçbir şey yok.
Her gurur kırıcı davranışta devrilecek olsalar yollarına nasıl devam edeceklerdi? İnsanın dikkatini odaklamayı öğrenmesi gerekirdi
~•~”Yaşam; neşe ve hüzünle, yalnızlık ve yoldaşlıkla, gurur ve pişmanlıkla doludur. Yaşamak demek, bunların hepsini deneyimlenmek demektir. Bazı şeyler kalp kırıcı olabilir ama hiçbir zaman gerçekten kalbinizi kırmazlar. Her zaman daha aydınlık bir gelecek için umut vardır ve bu umudu hiç beklemediğimiz yerlerde bulabilirsiniz.”
Bütün bu gürültü patırtıdan bir iki gün sonra, gene akşam yemeğine onlara gittiğim zaman, kapıdan içeri girip Füsun'u görür görmez beni oraya çeken iki şeyi hemen anlardım.
1. Füsun'dan uzaksam, dünya, tıpkı parçaları karmakarışık olmuş bir bilmece gibi beni huzursuz ederdi. Füsun'u görünce, bilmecenin, her şeyin bir anda yerli yerine oturduğunu hisseder, dünyanın anlamlı ve güzel bir yer olduğunu hatırlayarak rahatlardım.
2. Akşam evlerine girip onunla göz göze geldiğimde, her seferinde içimde bir zafer duygusu yükselirdi. Bütün umut ve gurur kırıcı belirtilere, her şeye rağmen o akşam da oraya gelebilmiş olmamın zaferiydi bu ve çoğu zaman bu mutluluğun ışığını, Füsun'un gözlerinde de görürdüm. Ya da öyle sanır, inadımın ve kararlılığımın onu etkilediğini hisseder, yaşadığım hayatın güzelliğine inanırdım.
Sayfa 298 - Yapı Kredi Yayınları, 36.Baskı, Eylül 2023
Bence Emily Brontë'nin manzum oyunlar yazması gerekirdi; yaratıcı dürtüleri tükendiğinde, George Eliot'ın engin zihni tarih ya da biyografi üzerine akıp, oralarda yoğunlaşmalıydı. Buna rağmen, ikisi de roman yazdılar. Üstelik, diye düşündüm, Aşk ve Gurur'u raftan alarak, biraz daha da ileri gidip iyi romanlar yazdıklarını bile
