Büşra Demir
@guverce
Acı Aşk: Ehvenişer ve Beni Sev Karadeniz kitaplarının yazarı.
Yazar
Anadolu Üniversitesi - Türk Dili ve Edebiyatı
İstanbul
Üsküdar, 22 Şubat 1999
3 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Okur Takip Önerileri
Büşra Demir tekrar paylaştı.
"Özlemiştim. Babamın kokusunu, gülüşünü, kızım deyişini, sarılışını, öpüşünü, karizmasını çok özlemiştim."
Büşra Demir tekrar paylaştı.
Ben bir adam tanıdım, tanıdıkça öldüm. Ölümün dem vurduğu her ana tebessümleriyle hayat veren bir adamdı. Pek beceremese de etrafındakilere mutlu görünmeye çalışıyordu, oysaki kilometrelerce uzaktan bile görünüyordu ruhunu saran acı.
Yüreği güzeldi mesela. Şefkat doluydu, masumiyetle yıkanırdı, her nefesini aşkla solurdu. Zamanla yüreğinin en kilit noktasına fısıldamayı öğrendim, orası aşkın şeffaf masumiyetiyle doluydu. O kilidin anahtarı ise dudaklarımdı, istediğim an ulaşabildiğim bir hazineydi onun kalbi.
Aşkımı, sevgimi, sadakatimi usul usul anlattım. Onun göğsü cennet bahçesi, yokluğuysa cehennemdi. Ben cehennemde kavrulurken onun varlığıyla ferahladım.
Ben bir adam tanıdım, sonra öldürdüm. Gidişimle yüreklerimizi bir kuzinenin içine atıp yaktım ve bu ateş yıllarca sönmedi. Ateşin varlığı yılları kovaladı, belki de asırları. Hani aşık ruhlar asla ölmez ya, bizim ruhlarımız öldü, bedenlerimiz yaşıyormuş gibi davranmayı öğrense de herkes biliyordu ki; aslında yaşamıyorduk.
“Merak etme…” diyerek bir adım attım ona doğru ve iyice dibine girip, korkusuz gözlerle bakmaya devam ettim. “Sana sefa değil, cefa çektireceğim.”
“Cefa?” dedi.
“Cefa.”
“Sen mi çektireceksin?”
“Ben çektireceğim.” diyerek gülümsedim. “Sen ve karın beni öldürmediğiniz her güne lanet edeceksiniz.”
“Beni çok iyi tanıyorsun kızım,” dedi, sesinde sakin bir dinginlik vardı. “Eğer öyle bir şey hissedersem, hiç düşünmeden senin nefesine son veririm.”
“O zaman ver hadi!” diye bağırdım.
Sayfa 290 - Ateş Yayınları
“Seni silmeyi öyle çok denedim ki ama her defasında izin kaldı.” dedi, sesi boğuktu. “Gelişinle yeniden adını yazmak yerine bu sefer kazıdın.”
Sayfa 146 - Ateş Yayınları
“Bezdum da bezdum! Atun beni ha bu uçurumdan aşağıya da kurtulayım.”
Sayfa 134 - Ateş Yayınları
"Sustum, sustum, sustum. Sonra ise canım öyle çok yandı ki; göğsümde ki her kemik bin bir parçaya ayrıldı ve kalbimi mesken tuttu. Benim canımı sen yaktın, şimdi daha fazlasını yapmak için mi döndün?"
Sayfa 17 - Ateş Yayınları
Biliyorum. Her hüznün sonunda bir mutluluk saklıdır. İnanıyorum o mutluluğa bugün ben de erişeceğim. Sana kavuştuğum da zihnimde yer edinen her kötü anı silinecek, yok olacak. Bunu ikimiz başaracağız
Sayfa 7 - Ateş Yayınları
giriş
Ben bir adam tanıdım, tanıdıkça öldüm. Ölümün dem vurduğu her âna tebessümleriyle hayat veren bir adamdı. Pek beceremese de etrafındakilere mutlu görünmeye çalışıyordu, oysaki kilometrelerce uzaktan bile görünüyordu ruhunu saran acı.
Sayfa 5 - Ateş Yayınları
"Bütün insanlar düşmandır. Bütün hayvanlar yoldaştır."
"İnsan her şeye alışır diyorlar ya, öyle değil aslında. Başka çaren olmadığı için katlanıyorsun ama alışamıyorsun."
"Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı."
Ne kadar büyük kurulursa hayaller, o kadar küçük kalır gerçekler.
"İçinde yaşadığımız bir dünya var, bir de içimizde yaşattığımız dünya... İlkinde yaşamak bizim elimizde değil, ikincisini yaşatmak bizim elimizde."
Sayfa 58
