mutsuz kente mutlu yağmurlar yağıyordu,
aylardan bir deli zemheri,
canım yanarken gözler gördüm sanki yangın yeri.
elveda bedenden bedene yollandığım günlere,
elveda beline sarıldığım güzellere,
elveda memur çocukları gibi zor terk ettiğim kentlere.
gittim ben sonsuzluğa, sorgusuzca gittim,
seni martılara emanet ettim,
ıslak, yorgun, huysuz
önce sesin geldi
aralandı kapılarım
ardında şaşkın bulutlar çıkmazı
sonunda sen.
gönlü güvercinli kadın,
köpüren simsiyah saçlarınla
günler boyu koşuşup durdun
içimin aykırı ırmaklarında.
gamzelerinde gizlediğin
o binlerce yıldızı
döküp de şimdi üstüme
söyle nereye.
artık herkes
tutsun da elinden kendi şiirinin
tersinden mi girsin
ölü kelebekler sokağına.
sen bende daha bitmedin ki
gönlü güvercinli kadın.
[Tekin Gönenç]