Hediyeydi ve övgüsünü çok kez duymuştum. Başlamadan belirtmeliyim; Livaneli'den beklentim yüksek değildir.
Altını çizdiklerim: içindeki bedduası, Hüseyin'in son sözü, Nergis'in isyanı..
Tarihi mekanlarla, kadim bilgilerle işlenmiş ama içimizden olmayan bir bakış benim için. Çok acı var.. Ama ağlamadan bitirmeliyim diyerek okudum. Bizden ve acılarımızdan beslenerek sesimiz olmaya niyet etmiş. İyi de niyet etmiş ama bizden bir ses olduğunu hissedemedim. Dışarıdan bir gözle yaşanılan acıları görüp sessiz kalamayacak kadar vicdanlı biri ama bizim sesimizle değil kendi sesiyle haykırıyor.
Meleknaz'la kurduğu bağı benimseyemediğim, arkadaşı Hüseyin'in yasını tutamayan, çocukluğunu yaşadığı toprağı bize kendi gözüyle anlatamayan gazetecimiz. Neye karar verdi, neden verdi, ne işi vardı orada, ne yaptı? Oturmadı bunlar ama..
İyi niyetliydi.
HuzursuzlukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201799,2bin okunma