Ey aşk!
Ateştir senin nesebin;
niteliğin dumandır, kaynağın ise rüzgâr..
Su, tufâna dönüştü; toprak da küle..
Senin kokunla ateş rüzgâra karıştı..
Şirin’siz her saray, bisütûn gibi virânedir..
Ferhat’sız her dağ, bir saman çöpüdür rüzgârda..
Yedi nesil öteye, tüm atalarımız gâmdı..
Bize miras kalan, hep sonsuz keder oldu.
Rüzgar esince toprağımızdan senin kokun geliyor
Sadece Sen kalacaksın;
Biz hepimiz gidince…
Feragat zan taraf çendan ki hahi
Vezin canib mahabbet mifezayed
( O taraftan bu aşktan vazgeçmeyi ne kadar istersen, bu taraftan sevgi o kadar çoğalıp durmada! )
Hafız -ı Şirazi Divanı
Marifet ehli ise şöyle zemzeme ediyordu;
“Bu şehirde gönlümüzü alacak bir güzel yok
Bahtım yâr olursa,
Buradan pılımı pırtımı alıp gideceğim ben.” (Hafız Şirazi)
✓ Mah'ı Çarh