ibrahim, kırılmak puttan eskidir, bilmiyorsun.
bilmiyorsun yakmayınca ateş seni
burada yangınlar ne turuncu ne zebercet ne ah u figan
göğ yarıklarından yağmur taşıyor gözlerime
boşluk ve devletle hüzün yetiştiriyorum
ayağımı bir suya takılı halde gülenler beni
bilmiyor oysa
şurama dayanıyorum ibrahim, bütün kemiğimle bıçağa
bir uzağın sırtı