içimin amansız karanlığına gömülmüş yatıyordum.
Yalnız sevimli, terbiyeli, zeki ve çalışkan olanları değil, -Böylesini herkes sever!- ben sevimsiz, somurtkan, haylaz, hatta aptal çocukları da severim. Bana “Öğretmenim!” diyen ses, beni “Annem!” diye çağıran ses kadar sevgili ve kıymetlidir.
Evlâtlarını arayıp sormayan bir baba sevilir mi?..
(:)Kitabı okudu
Cenazeye çelenk göndermek yerine, çelenk parası ile yoksul çocuklara yardımda bulunmak, bu dünya için de, öbür dünya için de daha yararlı, daha hayırlıdır.
Sayfa 126Kitabı okudu
Öğretmen Olmak
Genç öğretmen, eğer biraz da sevimli ve güler yüzlü ve zeki ise bütün acemiliğine beceriksizliğine rağmen kendini kolayca sevdirebilir. Bazen canlı gözlerinin gülüşü, parlak başının bir bükülüşü sınıfı büyüleyiverir. Artık ondan sonra zafer onundur.
Sayfa 17
En karanlık günümde kalbime neşe verir.
Aşkın benim içimde hiç solmayan bir bahar.
Beni hayat yolunda yürüten bu sevgidir,
Bir anne eli gibi her ân gönlümü okşar.
Dünyada en çok sevdiği ve tek dayanabileceği insanın ölmüş olmasını, onun tarafından ihmal edilmiş olmaya tercih ediyordu!
İYİ GECELER :)
Yatakta bitkin, umutsuz; ölümden ölesiye korkan ve bu korkunun bir an evvel bitmesi için de ölümü dört gözle bekleyen garip ruh hâli içindeydim.
"... bütün ötekiler sanki onun emirlerini yerine getirmek için oraya toplanmış ikinci derecede insanlar..."
:)))Kitabı okudu
Bir “Acaba” var, bir kötü kuşku var içimde.
Ama çok okuman gerek. Anlıyor musun? Çok oku.
"Hayat...
Hayat başlı başına bir facia. Evet herkesin hayatı bir başka facia.
Birbirine hem çok benzeyen hem hiç benzemeyen..."
