Halil Cibran

Her başlık için yazarın sözleri ve bundan yola çıkarak bir inceleme yapmak istedim. Biraz vasat oldu fakat, yine de kendimden bir şeyler katmak istedim.

ERMİŞ
Doğdum, bir bilinmezliğin içinde buldum kendimi.
Büyüdüm, aklım bir karmaşanın eşiğinde ve ben hâlâ bilinmezliklerin kölesiyim.
Yandım, artık biliyorum fakat kimseye anlatamıyorum, ne acı...

“Sessizliğin arayıcısı olan ben, sessizlik içinde başkalarına güvenle dağıtabileceğim nasıl bir hazine buldum?“

SEVGİ
Çok sevince sanırım, her şeyin değişeceğine ve mutlu olacağıma inanıyorum. Sevgiye layık olan her şeyi, kendimden ve var olan her şeyden öte daha bir seviyorum.
Bir nevi ilahlaştırıyorum, ilahlaştırıyoruz farkında olmadan.
Bir şeyleri değiştirmek adına sürekli çabalıyorum. Sevginin kuvvetine karşı koymaya çalışıyorum, fakat nafile...

“Sevgi sahip çıkmaz, sahiplenilmez de; Çünkü sevgi, sevgi için yeterlidir, tümüyle... Sevdiğinizde, "Tanrı benim kalbimde," yerine, Şöyle deyin, "Ben kalbindeyim Tanrı'nın ..."
Ve sanmayın yön verebilirsiniz sevginin akışına,
Çünkü sevgi, yolunu kendi çizer..”

BERABERLİK
Ötekileri kendimden soyutlamaya çalışıyorum. Onlardan bir şeyler alıyorum, fakat kendimde var olanları onlara vermeyi sevmiyorum.
Sanırım biraz bencilim, benciliz.

“Birbirinize kalbinizi verin; ama diğerinin saklaması için değil; Çünkü yalnızca Hayat'ın eli, sizin kalplerinizi kavrıyabilir...”

ARKADAŞLIK
Bazen, “Hiç konuşmadan anlaşabilir miyiz?” diye, soruyorum kendime.
Biliyorum, çok şey istediğimin farkındayım. Ama ne de olsa, biz bunun için aynı yolu yürüyen iki arkadaş değil miyiz? Kalmadı değil mi, böyle şeyler..?

“Ve o sessiz kaldığında, kalbiniz onun kalbini dinlemek için sessizleşir. Çünkü arkadaşlıkta, kelimeler susunca,
tüm düşünceler, tüm arzular ve beklentiler,
gürültüsüz bir sevinç içinde doğar ve paylaşılırlar.”

ÇOCUKLAR
Küçük umutlar doğuyor, henüz yeni açıldı dünyaya gözleri çocukların.
Onları hep bize ait ve hep bizim kalacakmış gibi sahipleniyoruz. Oysa bizler, onların hayata atılmalarını sağlayacak birer emanetçi değil miyiz?

“Çocuklarınız, sizin çocuklarınız değildir. Onlar, Hayat'ın kendine olan özleminin oğulları ve kızlarıdır.
Onlar sizin aracılığınızla oldular, ama sizden değil; Ve sizle olsalar da, size ait değiller...
Onlara sevginizi verebilirsiniz ancak, düşüncelerinizi değil; Çünkü onların kendi düşünceleri olacaktır...”

ÖZGÜRLÜK
Özgürlük dediğin şey, yeni başlangıçların esiri değil mi?
Tam tutulurken düşüncelerimin bir şeye, ötekinin kapımı çalması değil mi?

“Ve sizin özgürlüğünüz, prangasından kurtulduğunda, daha büyük bir özgürlüğe pranga olur."

EĞİTİM
Ben istemedikçe, sizler bana ne verebilirsiniz ki?
Şayet ben istersem; sizin doğrularınız, gerçekleriniz değil, benim içimdeki ışığı ve gerçekleri aydınlatabilirsiniz.

“Hiç kimse size, içinizdeki bilginin şafağında halen yarı uykuda olandan bir zerre fazlasını açıklayamaz.”

KURALLAR
Oldum olası haz etmem kurallardan, çünkü kural koyucular en çok işine yaranları kullanır ve işine yaramayanları ilk onlar bozarlar.

“Siz kurallar koymayı çok seversiniz, Ama kuralları bozmayı daha çok seversiniz.”

KONUŞMA
Göğüs kafesimden dolup taşacak kelimeler, sözler ve şiirler var.
Anlatsam belki de dünyanın en büyük şairi yahut yazarı olabileceğime inanıyorum. Fakat sesim buna engel oluyor.

"Ses sizin için bir eğlence, bir zaman geçirme aracı olur.
Ve konuşmalarınızın çoğunda,
düşünce yarı yarıya katledilir...”

KENDİNİ BİLMEK
Çoğu zaman bir arayış ve sürekli bir cevap peşinde koşmakla sürüp gidiyor ömrüm. Fakat bir türlü denk düşmedi yolumuz.

“‘Ruha giden yolu buldum' değil, 'Kendi yolumda yürürken ruhu buldum'deyin. Çünkü ruh, her yolda yürür.”

VERMEK
Hepimiz bir şeyler verdiğimizde, bunu gösteriş haline getirmeden yapamıyoruz. Bir şeyler paylaşmak adına değil de, başkaları görsün diye yapıyoruz. Ne mutlu gösterişsiz yapabilenlere..!

“Çok fazla şeye sahip olup, çok az verenler, bunu gösteriş isteyen gizli arzuları için yaparlar,
ki bu da armağanlarını yararsız kılar.
Ve bazıları vardır ki, çok az şeye sahiptirler
ve hepsini verirler.”

ACI
Ben acıyı hep içime gömdüm.
Bir mezar buldum, üstüne toprak örterek onu unutabileceğimi, saklayabileceğimi sandım.
Mezardaki tohum büyüdü, filizlendi ve sonunda güçlendi gövdem...

“Acılarınızın çoğu sizin tarafından seçilmiştir.
Acınız, aslında içinizdeki doktorun, hasta yanınızı iyileştirmek için sunduğu "acı" ilaçtır.”

HAZ
Birçok şeyi bastırdım, saklayınca dışavurumu artmaya başladı.
Giderek yan etkisi oldu duygularımın, volkanlar büyüdü içimde.
Sonunda patlayan bir bomba bütün benliğimi zehirledi.

“Çoğunlukla, hazzı reddettiğinizde asıl yaptığınız, varlığınızın gizli yerlerinde arzuyu depolamak olacaktır.
Bugün ihmal edilenin yarını beklemediğini kim bilebilir?”


İYİLİK VE KÖTÜLÜK
İyi olabilirim.
Fakat karşımdakini değiştirmek yerine,kötü demenin kendime olan iyilikte bir anlamı kalır mı?

“Yine de özlemi fazla olanın, az olana 'Neden bu kadar yavaşsın, neden duraklıyorsun?' demesine izin vermeyin.
Çünkü gerçekten iyi olan, ne çıplak birine, Neden elbisen yok?' diye sorar, ne de evsiz olana 'Evine ne oldu?' der."


ZAMAN
Dün anılaşıyor, bugün her yeni şeye açım... Yaşadıklarım yarın kapımı çalacak. Gördüğüm rüyadan yola çıkarak söylemeliyim ki; bugün beni yalnızlaştıran anılar, yarın elleriyle boğazlayacak.

“Ve bilir ki, dün bugünün anısı, yarın ise bugünün rüyasıdır.”