Sabitlenmiş gönderi
Sanırım asla bitiremeyeceğim. Kitaplar, insanlar, düşünceler, duygulanımlar... Bir gün hepsini yarım bırakıp gitmek zorunda kalacağım. Gitmek de denemez aslında. Bu bir yer değiştirme olmayacak. Yer boşalacak... Kısa sürede unutulacak. Bunu bilmek rahatsız edici. Çünkü çevremi saran serbest boşluğun aslında unutulanlara ait olduğunu aklıma getiriyor.
çocukluğumu eski bir filmi seyreder gibi hatırlıyorum ve şimdi bana ben gibi gelmeyen o küçük kız çocuğu için çok üzülüyorum.
Okur Takip Önerileri
evdekiler deniz'e aşık olduğumu anlamadılar. altı
yaşında bir çocuğun aşkı bilmeyeceğini sandıklarından değil, evde varlığım hissedilmediğinden. saydamdım, camdan bir eşya gibiydim, bana baktıklarında beni değil, arkamdaki duvarı görüyorlardı, ancak bana ihtiyaçları olunca bir varlık kazanıyordum.
o yaşta aşkı nasıl tanıdığımı bilmiyorum. içimde sonsuz bir boşlukla doğduğum için olabilir. o boşluğun koruyucu bir özelliği de vardı, öyle büyüktü ki bütün duygular içimde kayboluyordu. aşkı tanıyan da ben olmadım zaten, içimdeki boşluk oldu, bir gülümseyişle dolan o sonsuz boşluk.
öylesine yalnızdık ve ikimizdik ki, sanki bütün dünya çok eğlenceli bir partiye gitmişti de biz davet edilmemiş gibiydik. zaten biz ne zaman ikimiz olsak dünya bizi terk etmiş, kimse bizi aralarında istememiş gibi oluyorduk.
"ucuz bir şey alma," dedi, "kaz tüyü al, sıcak tutar."
babam böyle söyleyince küçüldüm, küçüldüm, babamın küçüklüğümdeki oğlu oldum. sessizce ağlamaya başladım... bir baba kaz tüyü mont almasını yaşlı başlı oğluna değil, lise hazırlıkta yatılı okuyan oğluna söylemeliydi.
onları üzmemek için nasıl çabaladığımın farkında değiller. en zoru da bu. sevilmenin; olduğun gibi, acımayla ve acıyla sevilmenin nasıl ağır bir yük olduğunu bilmiyorlar.
seçilmiş bir yalnızlık olsun ya da olmasın, yalnızlıkta insanı değerli kılan, soylu bir taraf var. yalnız insan geçmişine bakabilir, geçmişinden acı duyabilir, kederlenebilir ama bakabilir. oysa terk edilmişliğin soylu bir yanı yok. acınası bir durum, sen istediğin halde istenmemek.
gülmek varlığı ele geçirebilir diye düşündüm. kısacık bir an için bile olsa gülmek pusuda bekleyen ölümü yenebilir. bu yaşamaktır. yaşamak zaten anlık bir şeydir.