Sanırım asla bitiremeyeceğim. Kitaplar, insanlar, düşünceler, duygulanımlar... Bir gün hepsini yarım bırakıp gitmek zorunda kalacağım. Gitmek de denemez aslında. Bu bir yer değiştirme olmayacak. Yer boşalacak... Kısa sürede unutulacak. Bunu bilmek rahatsız edici. Çünkü çevremi saran serbest boşluğun aslında unutulanlara ait olduğunu aklıma getiriyor.
Okur Takip Önerileri
Bir arayış içinde geçiriyorum zamanı. Belki de
bulmak istemediğimi arıyorum. Uzaktan bakan biri, bir şeyden kaçtığımı da düşünebilir. Çünkü saklı cehennem hem kaçtığım hem de aradığım bir yer. Kaçtıkça ona yaklaşıyorum.
bizlere, mutlu olmak için yalnızca tek bir şeyi sevmemiz, kalbimizi tümüyle sevdiğimiz o Tek kişiye vermemiz gerektiği, bir kalbin asla ikiye, üçe, dörde ya da daha fazlasına bölünemeyeceğini söylediler... neden yalnızca bir tane seçmek zorundayız? bir, tek başına bir sayıdır.
"cesaret gerektirdiğini biliyorum, bende de ondan yeterince yok," dedi Suha. "benim sorunum bu. çok korkak davranıyorum, gerçek aşk büyük cesaret ister, derler."
"sanırım öyle," dedi Dünya. "ya da büyük bir kayıtsızlık"
"kimseye böyle âşık olmadım. kalbim her zaman üzerinde ustalaşması imkansız, zor bir enstrüman oldu."
anladım ki kalbimi kendi gövdemde taşıyamıyorum.
tersine, onun ağır ağır ürperen sular üzerinde,
dışarıdan düşmüş,
neredeyse bir felaketten arta kalmış,
bir çöp parçası gibiyim.
