Sen kendi coğrafyasında
Yalnız kalmış bir çiçektin
Hasan Karataş
Biz sadece ölüyorduk
Kıştan, soğuktan değil
Uzak kaldığımız
Yaşamadığımız
Günlerin esaretinden
Hasan Karataş
Mor bir düşün sabahında
Yorgundum
Uzaktım
Artık sensiz yaşayacaktım
Hasan Karataş
Mesafeler var
Yıllarca
Mevsimlerce
Kavuşulmayacak kadar uzak
Unutulmayacak kadar yakın
Hasan Karataş
Güneşi de al yanına
Buralar soğuk
Mesafe denen bir şey var
Hasan Karataş
Korkuyorsun
Yaşamaktan çok
Dile düşmekten
Bilmiyorsun
Oysaki yaşamak
En büyük hazinen
Hasan Karataş
Sarhoşum
Gönlümde bestesini bulmuş
Bir sevda yüzünden
Hasan Karataş
Giderler
Vakti saati gelenler
Giderler
Hiç gitmeyeceğini düşünenler
Hasan Karataş
Ah ruhumu saran sensizlik
Nasıl anlatılır bilmem
Taze bir baharda
Kışa döner ya her yer
Vurulur düşersin ya
İşte öylesine
Habersizce...
Hasan Karataş
Seni bir resim ile de
Anlatabilirdim
Yada bir şarkıya konu edip
Dillere de düşürebilirdim
Ama ben yazmayı seçtim
İstedim ki okuyanın
Yüreğine kazınsın, ağlasın
Seni ve bu aşkı
Onlar yargılasın
Hasan Karataş
Yaseminler uzak kalmış mevsiminden
Leylak çoktan dökmüş yapraklarını
Kış uykusuna tutulmuş
Bütün ağaçlar
Bir ben kalmışım işte
Öylece sensiz tenhalarda
Bir ben kalmışım
Uykusuz sabahlara
Hasan Karataş
Bir yol, bir yön arayışıydı bu
Bir çıkmaz sokak ortasında
Bir yağmur sağanağıydı bu
Mevsimler geçti
Günler tükendi
Gelenler gitti
Gidenler eldi
Bir nefeslik ömürde
Yaşanmış olanlar
Bizi biz edendi
Hasan Karataş
Doğarız
Yaşamak ateşten gömlek
Kimimiz hür
Kimimiz acı çekecek
Kozadan çıktıysa kelebek
Sayılıdır günü
Ha bitti ha bitecek
Hasan Karataş