Çankırı Hapishanesinden Mektuplar
Bir akşamüstü
oturup
hapisane kapısında
rubailer okuduk Gazalî'den :
"Gece :
büyük lâciverdî bahçe.
Altın pırıltılarla devranı rakkaselerin.
Ve tahta kutularda upuzun yatan ölüler.
Benim şafak çığlıklarıyla sabaha eren
Müthiş gecem
Senin gözlerin gibi Hatçem,
Güneşli olacaktır.
Nazım Hikmet Ran
BEN BU ZAMANIN ADAMI DEĞELİM EVLAT
Samimi bir insan olmak
En nadir yetenek oldu artık
Pılımı pırtımı topla evlat
Burda okeye bırak dördüncüyü
Istaka getirecek insan kalmamış
Şu bebelere bak
Ekrana "Seni Seviyorum" yazınca
Sevdik zannediyorlar.
Bir akşamüstü
oturup
hapisane kapısında
rubailer okuduk Gazalî'den:
'Gece:
büyük lâciverdî bahçe.
Altın pırıltılarla devranı rakkaselerin.
Ve tahta kutularda upuzun yatan ölüler.
— Uyumak şimdi,
uyanmak yüz yıl sonra, sevgilim…
— Hayır,
kendi asrım beni korkutmuyor
ben kaçak değilim.
Asrım sefil,
asrım yüz kızartıcı,
asrım cesur,
büyük
ve kahraman.
Dünyaya erken gelmişim diye kahretmedim hiçbir zaman.
Ben yirminci asırlıyım
ve bununla övünüyorum.
Bana yeter
yirminci asırda olduğum safta olmak
bizim tarafta olmak
ve dövüşmek yeni bir âlem için…
— Yüz yıl sonra, sevgilim…
— Hayır, her şeye rağmen daha evvel.
Ve ölen ve doğan
ve son gülenleri güzel gülecek olan yirminci asır
(benim şafak çığlıklarıyla sabaha eren müthiş gecem),
senin gözlerin gibi, Hatçem,
güneşli olacaktır…
Nazım Hikmet
YİRMİNCİ ASRA DAİR
— Uyumak şimdi,
uyanmak yüz yıl sonra, sevgilim…
— Hayır,
kendi asrım beni korkutmuyor
ben kaçak değilim.
Asrım sefil,
senin gözlerin gibi, Hatçem,
güneşli olacaktır...
Nazım Hikmet - yirminci asra dair