Hatice Mumcu
@haticem17
11 okur puanı
Mart 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Toplama kamplarında yaşayan bizler, o kamptan bu kampa koşan, ellerindeki son ekmek kırıntılarını vererek başkalarını teselli etmeye çalışan insanları anımsayabiliriz. Sayıları az olabilir, ama bu bile, bir insandan bir şeyin dışında her şeyin alınabileceğini yeterince gösterir: İnsan özgürlüklerinin sonuncusu; yani, belli koşullar altnda insanın kendi tutumunu belirlemesi, kendi yolunu seçmesi
Mizah duygusu geliştirme ve olayları mizahi bir ışık altında görme çabası, yaşama sanatında ustalaşırken öğrenilen bir hiledir.
Bir kitabı okumaya başladı
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı okumayı düşünüyor
"Yakında"."Yakında"."Yakında". "Yakında". "Yakında" ama ne zaman? Dehşet veren bir sözdü "yakında". "Yakında" bir saniye içinde olabilir, "yakında" bir yıl sonra olabilirdi."Yakında" dehşet veren bir söz. Bu "yakında", geleceği sıkıştırıp eziyor, onu küçültüyor, kesin bir şey yok, hiç bir şey yok kesin olan, tam bir güvensizlik. Hem hiçbir şey değil hem de her şey "yakında". "Yakında" her şey "yakında" ölüm.
Görünüşte laf olsun diye söylenmiş bazı sözler birdenbire hileli bir havaya bürünür. Ağırlaşıp tuhaf bir sekilde hız alarak gelecek zamanın herhangi bir bölümünde bir yer açmak üzere, konuşandan öne geçer, hedefini kesinlikle bulan bir bumerang gibi korkunç, konuşana geri döner yine.
Bir kitabı okumaya başladı
Çıplak ve rutubetli duvarlar,sessizlik,ölgün ışık, her şey, kaledekilerin, dışarıda, dünyada bir yerlerde çiçeklerin, gülen kadınların, neşeli ve insana kucak açan evlerin varlığını unuttuğunu düşündürüyordu. Burada her şey bir feragati andırıyordu; ama ne uğruna, hangi gizemli şey uğruna bir feragatti bu ?
Yaaa... demek ki annesi, bir daha hiç geri gelmemek üzere yitip gitmiş bir mutluluğu olduğu gibi koruyabileceğine, zamanın akışını durdurabileceğine, oğlu geri geldiğinde kapı ve camları açmakla her şeyin eskisi gibi olabileceğine inanıyordu.
Bir kitabı yarım bıraktı
Benim bildiğim, nesnelerin insana dokunmaması gerekir. Çünkü canlı değillerdir. Aralarında yaşar, onları kullanır, sonra yerlerine koyarız. Onlar sadece yararlıdırlar. Oysa bana dokunuyorlar. Çekilmez bir durum bu. Onlarla bağlantı kurmak korkutuyor beni. Sanki hepsi birer canlı.
Gizli kapaklı şeyler, ruh halleri, anlatılmaz duygular istemiyorum artık. Ben ne papaz ne de kızoğlankızım, iç hayatım diye tutturamam.
Bu sevinçli, akıllı insan sesleri arasında yalnızım.