Ümit diyorlar, yaşamak diyorlar birde o hiç tatmadığımız mutluluktan bahsediyorlar. Ve sonra bütün bunlara ulaşamıyalım diye tuzaklar kuruyorlar, başarılı da oluyorlar. Güçlüyüm diyorsun, kahkahalar atıyorsun. Ama gözlerin hiç bir zaman gülmüyor. Bazen bir dinleleyeninin olmasını istiyorsun ama kime yönünü çevirsen kanli mendiller sunuyor sana, boğulduğunu hissediyorsun ve ruhun ölümün soğuk kollarına yâr oluyor. Anlıyorsun sonra en güzel şiirleri sana ölümün yazdığını. Ve soğuk canını yaktıkça sesin de kısılıyor kabulleniyorsun her şeyi. Ve sonra yârinin koynuna gireceğin günü bekliyorsun, o da sana yataklar hazırlıyor yerin derinliklerinde kimsenin ruhunu göremediği gibi bedenini de göremeyeceği bir şeklide..