Epiktetos - Kendisinin Efendisi Olmayan Hiç Kimse Özgür DeğildirAslı Perker · Destek Yayınları · 20225.2k okunma
Gözünü açıyorsun "Doğdu" diyorlar..
Gözünü kapıyorsun " Öldü" diyorlar..
Bu "Göz Kırpış"a "Ömür" diyorlar.!
Aşık Veysel..
Kitapçıların ve çiçeklerin bazı özellikleri olmalıdır Olric. Gelişi güzel insanlar bu mesleklerin içine girmemeli. Kitaplar ve çiçekler özel bir itina isteyen varlıklardır. Ne yazık, bu meslekler de artık olur olmaz kimselerin elinde, sattıkları ile ilgileri olmayan kişilerin. Durmadan kitaplara ve çiçeklere eziyet ederler, onlara nasıl davranılacağını bilmezler. Bana kalırsa, bir 'kitapları koruma derneği' kurmalı ve kitaplara kötü muamele edilmesini önlemeli.
Sayfa 576 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Irk,cinsiyet,makam mevki tanımıyordu uyku.Bu açıdan ölüme benziyordu.Uyuyan insanların yüzünde insanlığın hakiki çehresini buluyordu.Bu çehre,”acizim”diye haykırıyordu.
Sayfa 26Kitabı okuyor
Bu hayat şeklinden çok bıktım. Yaşamak zorunda olduğumuz bu günleri nasıl geçireceğim, ne yapacağım konusunda şaşkınım. Yoğun bir sıkıntı, büyük bir yorgunluk ve bıkkınlık... Bir alışkanlık gibi kendimi bıraktığım bu âlemlerde ruhların, emellerin çirkinliğini, bayağılığını görüyorum.
"Kurtarıcı rolüne girdiğiniz, herkesi ve her şeyi düzeltme, kontrol etme eğilimi gösterdiğiniz zaman hayat sizin önünüze sürekli problemli ve arızalı kişiler, kontrol edemediğiniz olaylar çıkartır. İlginç olan tarafı ise önünüze çıkan bu insanlar hallerinden memnundurlar. Hayatlarında bir dönüşüm istemez sürekli yakınarak kurban bilinciyle yaşamlarını sürdürmeyi seçerler. Kurtarıcı rolüne giren kişinin kendine önce 'Ben içsel olarak dengeleyemediğim hangi duygumu (öz sevgi, öz değer, öz takdir) beslemek için kurtarıcı rolüne girdim' sorması gerekir. Kurtarıcı rolü genelde kişinin kendisiyle yüzleşmekten kaçma yöntemidir."
Yaşamayı bilmeden yaşayan bizlere ( benim ender benzerlerime ve bana) , her şeyi reddetmekten başka hayat tarzı, dünyayı seyretmekten başka yazgı kalıyor muydu? Dinle yaşamanın ne olduğunu bilemiyorduk, inanca akıl yoluyla ulaşılamayacağına göre bilemezdik de; insanın bir kenara atılabileceğine inanamıyor, bu açıdan düşününce kendimizi nereye koyacağımızı da bilemiyorduk; bu durumda sahip olduğumuz ruh, hayatı estetiğin gözüyle seyretmekte işe yarayabilirdi ancak.
Sayfa 27Kitabı okuyor
