Aristoteles mutluluğun üç şekli olduğunu düşünmüştür. Bunların ilki haz ve keyif hayatıdır. İkinci biçim özgür ve sorumluluk sahibi bir yurttaş olmaktır. Mutluluğun üçüncü biçimi ise bir araştırmacı ve filozof olarak yaşamaktır.
Sayfa 132Kitabı okudu
Onun yanındayken içim kor gibi yanıyordu... Tutuşup erimek haz veriyordu bana.
Bir gün artık sevmediğimizi yahut sevilmediğimizi görmek... Oh, bu dudaklar, bu vücutlar bunlara dayanıklıdır. Bugün size söylenen sözleri belki yarın ötekine de acı çekmeden söyler, bugün sizin olan vücut yarın belki haz almadan bir başkasının olur... Fakat kalp... O pak, o yalnız bir aşkla pak kalmak ister. Halbuki bugün bu mümkün değil... O halde... Ne yapayım bu aşkı? Dünyada bir ferda-yı garam kadar elemli ne vardır acaba? Bana gelince, benim için bir aşk vardır: Ölümde aşk! Ancak severken ölürsek, ferdanın tahakkümünden kurtulabiliriz... İşte bu! Hayatın saadeti mümkünse, severken ölmektir!
Sayfa 46Kitabı okuyor
Çünkü insan soyuna verilmiş bir hizmet olarak göstermişlerdir hoyrat ve haz dolu sarılmalarını; eğitim adına tekme tokat ceza yağdırabilecekler, zararlı kişiliklerini ,aptallıklarını ,gürültülerini dayatabileceklerdir . Aile ya da başkasını sevme kisvesi altındaki bencillik… Sonra katiller yaşlanırlar , çocukları yeni katil çifti oluşturmak üzere giderler.
Postmodern zamanların ideolojisi haline gelmiş olan “tüketim kültürü” ve “haz ahlakı” yeni bir narsist insan tipi ortaya çıkarmaktadır : Bireyci, kendini beğenen, kendi değerini sahip olduğu ve tükettikleriyle bir tutan, günlük mutluluk ve çıkarlarının peşinde koşan, vaktinin önemli bir kısmını sanal alemde tüketen, gerçek sevgi ve bağlılık duygusundan yoksun, geleceğe de geçmişe de ilgisi olmayan, mutlak doğru diye bir şeye inanmayan, her yolu mübah gören, arzularında sınır tanımayan, suçluluk duygusu duymayan, cinsel konularda her şeye açık olan ve sürekli içinde bir boşluk taşıyan bir tüptür bu .
Sayfa 34 - Ensar kitapKitabı okuyor
`♡
"Fakat acı olsun,haz olsun,korku olsun, dehşet ve ya pişmanlık olsun, hiçbirini tek ve diğerlerinden ayrı hissetmedim, hepsi iç içe geçip erimişti; sadece hissettiğimi, yaşadığımı, nefes aldığımı duyuyordum.Ve yıllardır unutmuş olduğum bu en basit, en temel duygu beni sarhoş etti. "
