Okuyan bilir Dostoyevski okumak, karakterlerinin iç seslerine kulak vermek demektir. Dostoyevski’yi okuyan bir birey gittiği yoldan sapar bununla kalmaz olaylara ve çevresine de daha farklı bakmaya başlar.
Neden?
Nedeni sizce de çok açık değil zira büyük usta, okurun fabrika ayarları ile oynar ve destekliyorsa yazılım güncellemesi
Zaman doldu, aşk kazandı;çünkü Daima Aşk Kazanır. Evet, bir kitap daha bitti ama ama neden bitti ki. Ne kadar yazılırsa, o kadar okunacak bir kitaptı. Rüya, iflas eden babasının intikamı almak için kuzeni Aylin ile kurduğu acemice bir plan doğrultusunda İstanbul'a geliyor. Tekin Soyönder, ultura zengin, yakışıklı mafya. Rüya, Tekin ile, Tekin'in
Kitabı bir kez daha ama bu sefer elimde defter kalemle okumam gerekiyor. Hatta sanırım gerektiğinde arama yapabilmek, sözü geçen olayların ayrıntılarını öğrenebilmek için internet başında okumalıyım.
Konstantiniyye Oteli'nin açılış davetine katılanlar etrafında gezinen bir kitap. Davet sahiplerini (yani aslında otelin sahipleri), onların sağ kolu Zehra'yı, Zehra'nın sevgilisi Emre'yi tanıyoruz başta. Ardından açılış gecesinde yer alan kimseler geliyor. Her kesimden (tabii zengin çoğu) davetli; hakim, psikiyatr, gazeteci, iş adamı, ihaleler kralı, müteahhit, "imparator"...
Onlara servis yapan garsonlar, otelin güvenlik görevlisinin de hikayelerini okuyoruz.
Araya ölüler de giriyor.
Çok fazla karakter, çok fazla hikaye.
Ama asla Elif Şafak'ın Baba ve Piç kitabında hissettiğim bulantı ve dahi bunaltıyı hissetmedim.
Hikayelerin çoğu birbirinden bağımsız ve hepsi de çok sürükleyici. Tarihe dair, Edebiyata dair çok şey var. Ama ders verir gibi değil; "Benim dediklerim doğrudur! Ben en iyisini bilirim" gibi değil. Zülfü Livaneli resmen "Eğer ilgini çektiyse bir araştır" deyip, bir de göz kırpmış.
Ben çok beğendim. Tavsiye ederim.
Yoruma ne yazacağımı çok düşündüm. Çünkü bu kitap harika sevgili kitap dostlarım. Nasıl ifade edeceğimi tam olarak kestiremedim bir süre.
İlk olarak şunu söyleyebilirim ki, tam bir uzay meraklısıyım. Uzay, uzaylılar, gezegenler, yıldızlar vs. hep merak ettiğim konular olmuştur. Bu kitabı bu sebeple okumak istedim.
Kitap, Mars'ta tek başına mahsur kalan botanist Mark Watney'yi anlatıyor. Kitabın içinde aşırı bilgi var. Ama hepsi harika bilgiler. Yavaş yavaş okudum ki bilgileri anlayabileyim. Mars'ta mahsur kalsam, bu kitap sayesinde hayatta kalırım. Okurken kendimi kimya öğreniyor gibi hissettiğim doğrudur. Çünkü -tekrar söylüyorum- aşırı bilgi var. Hatta bir ara kitabın ortalarındayken bilgiden bunalmıştım, fakat bırakamadım kitabı. Çok merak ediyordum. Son elli sayfada heyecandan mahvodum.
Bunu belirtmeden geçemem. Tam bir Mark Watney hayranı oldum. Esprileri çok komikti ve esprilerinde kahkahalarla güldüm.
Ayrıca kitabın kapağı çok güzel. Garip bir dokusu var -nasıl isimlendirmeliyim bilmiyorum- ve çok hoşuma gitti.
Kısacası, goodreads okurları tarafından 2014 yılının en iyi bilimkurgu romanı seçilen bu kitabı 2 Ekim'e kadar okumanızı öneriyorum. Çünkü o gün filmi vizyona girecek. Filmi iple çekiyorum!
İyi okumalar dilerim!
